سوره نساء – آیه ۱۴۶ و ۱۴۷
إلاَّ الَّذینَ تابوا وَ أصْلَحوا وَ اعْتَصَموا بِاللّهِ وَ أخْلَصوا دینَهُمْ لِلّهِ فَأولئِکَ مَعَ الْمُؤْمِنینَ وَ سَوْفَ یُؤْتِ اللّهُ الْمُؤْمِنینَ أجْراً عَظیماً (۱۴۶)
ما یَفْعَلُ اللّهُ بِعَذابِکُمْ إنْ شَکَرْتُمْ وَ آمَنْتُمْ وَ کانَ اللّهُ شاکِراً عَلیماً (۱۴۷)
مگر کسانی که توبه کردند و اصلاح نمودند و پناه بردند به الله و خالص کردند دینشان را برای الله، پس آنها با مؤمنان هستند و به زودی خواهد داد الله مؤمنان را اجری بسیار بزرگ. (۱۴۶) چه کار الله را به عذاب شما، اگر شکر گزارید و ایمان آورید و باشد الله شکرگزار همیشه عالم. (۱۴۷)
مگر آنها که توبه کردهاند و باصلاح گراییدهاند و بخدا متوسل شدهاند و دین خویش را برای خدا خالص کردهاند، آنها قرین مؤمنانند و خدا مؤمنان را پاداشی بزرگ خواهد داد. (۱۴۶) اگر سپاس دارید و مؤمن باشید، خدا را با عذاب شما چکار! که خدا حقگزار است و دانا. (۱۴۷)
مگر کسانی که توبه کردند و [عمل خود را] اصلاح نمودند و به خدا تمسک جستند و دین خود را برای خدا خالص گردانیدند که [در نتیجه] آنان با مؤمنان خواهند بود، و به زودی خدا مؤمنان را پاداشی بزرگ خواهد بخشید. (۱۴۶) اگر سپاس بدارید و ایمان آورید، خدا میخواهد با عذاب شما چه کند؟ و خدا همواره سپاسپذیر [حقشناس] داناست. (۱۴۷)
مگر کسانی که توبه کردند و (آنچه از جوهره وجود و اعمال خود تباه ساختهاند) اصلاح نمودند و به خدا (و کتاب او) تمسیک جستند و دین خود را برای خدا خالص کردند، که آنها با مؤمنان خواهند بود و به زودی خداوند مؤمنان را پاداشی بزرگ خواهد داد. (۱۴۶) داوند را با عذاب شما چه کار (چه نیازی به آن و چه سودی برای او دارد) اگر شما سپاس گزارید و ایمان آورید؟! و خدا همواره سپاسگزار و داناست. (۱۴۷)
