حدیث ۱۰۸۸۳

(۱۰۸۸۳ و ۱۰۸۸۹) الکافی (ح ۲۹۶۴) و الزهد (ص ۷۲): عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنِ ابْنِ أبی‌عُمَیْرٍ عَنْ أبی‌أیّوبَ عَنْ أبی‌بَصیرٍ قالَ: «قُلْتُ لِأبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام: «یا أیُّها الَّذینَ آمَنوا توبوا إلَی اللهِ تَوْبَةً نَصوحاً»؟ قالَ: «هُوَ الذَّنْبُ الَّذی لا یَعودُ فیهِ أبَداً.» قُلْتُ: «وَ أیُّنا لَمْ یَعُدْ؟» فَقالَ: «یا أبامُحَمَّدٍ! إنَّ اللهَ یُحِبُّ مِنْ عِبادِهِ الْمُفَتَّنَ التَّوّابَ.»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از ابن ابی‌عمیر از ابوایوب الخزاز از ابوبصیر الاسدی روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
حسین بن سعید الاهوازی نیز شبیه این حدیث را از ابن ابی‌عمیر از ابوایوب الخزاز از محمد بن مسلم از ابوبصیر روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: حسن کالصحیح.

ابوبصیر روایت کرد: «به ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام عرض کردم: «یا أیُّها الَّذینَ آمَنوا توبوا إلَی اللهِ تَوْبَةً نَصوحاً»؟ فرمودند: «آن گناهی است که باز نمی‌گردد به آن هرگز.» عرض کردم: «و کدام یک از ما باز نگردد؟» پس فرمودند: «ای ابومحمد! همانا الله دوست می‌دارد بندگان گناه‌کار بسیار توبه‌کننده را.»»