سوره آل عمران – آیه 190 تا 199

به یقین در خلقت آسمان‌ها و زمین و اختلاف شب و روز قطعاً نشانه‌هایی خاص است برای صاحبان خرد. (190) کسانی که یاد می‌کنند الله را ایستاده و نشسته و بر پهلوهایشان و تفکر می‌کنند در خلقت آسمان‌ها و زمین. (می‌گویند:) «پروردگارا! خلق نکردی این را باطل. منزهی تو! پس نگاه‌دار ما را (از) عذاب آتش. (191) پروردگارا! به یقین تو کسی را که داخل می‌کنی (به) آتش، پس به تحقیق خوار کرده‌ای او را و نیست برای ظالمان از یاری‌کنندگان. (192) پروردگارا! به یقین شنیدیم منادی ندا می‌داد برای ایمان که ایمان آورید به پروردگارتان. پروردگارا! پس پوشش ده بر ما دنباله‌هایمان (نتیجه کارهایمان) را و بپوشان از ما بدی‌هایمان را و بمیران ما را با نیکویان. (193) پروردگارا! و بده ما را آن چه وعده دادی ما را بر فرستادگانت و خوار مگردان ما را زمان قیامت. به یقین تو خلاف نمی‌کنی وعده را.» (194)پس استجابت کرد برای آن‌ها پروردگارشان که من ضایع نمی‌کنم عمل عمل‌کننده از شما را از مرد و زن، بعضیتان از بعضی (دیگر هستید) . پس کسانی که هجرت کردند و اخراج شدند از سرزمینشان و کارزار کردند و به قتل رسیدند، قطعاً می‌پوشانم از آن‌ها بدی‌هایشان را و قطعاً داخل می‌کنم آن‌ها را بهشت‌هایی (که) جریان دارد از زیر آن نهرهایی. ثوابی از نزد الله است و الله نزدش نیکو ثواب است. (195) نفریبد تو را جنب و جوش کسانی که کفر ورزیدند در سرزمین‌ها. (196) بهره اندکی است، سپس جایگاهشان جهنم است در حالی که بد جایگاهی است. (197) لیکن کسانی که تقوا پیشه کردند پروردگارشان را، برای آن‌ها بهشت‌هایی است (که) جریان دارد از زیر آن نهرها، جاودانه هستند در آن. پذیرایی از نزد الله است و آن‌چه نزد الله است، بهترین است برای نیکویان. (198) و به یقین از اهل کتاب، قطعاً کسی ایمان می‌آورد الله را و آن‌چه نازل شده به سوی شما و آن‌چه نازل شده به سوی آن‌ها، فروتنان برای الله معامله نمی‌کنند آیات الله را به بهایی اندک، آن‌ها برایشان اجرشان نزد پروردگارشان است. به یقین الله زود شمارش است. (199)

در خلقت آسمانها و زمین و تفاوت شب و روز برای صاحبان خرد، عبرتهاست. (190) کسانی که خدا را ایستاده و نشسته و خفته به پهلو یاد کنند و در خلقت آسمانها و زمین بیندیشند و [گویند] پروردگارا! اینرا بیهوده نیافریده‏ای، پاکی‏تر است، ما را از عذاب جهنم نگهدار.(191) پروردگارا، هر که را بجهنم درون کنی وی را زبون کرده‏ای و ستمگران یارانی ندارند. (192) پروردگارا! ما ندازنی را شنیدیم که ندای ایمان میزد که بپروردگار خویش ایمان بیارید! ما نیز ایمان آوردیم. پروردگارا! گناهان ما را بیامرز و بدیهایمان را پوشیده دار و ما را با نیکان بمیران. (193) پروردگارا چیزی را که وسیله فرستادگان خویش وعده‏مان داده‏ای بما عطا کن و روز رستاخیز رسوایمان مکن که تو خلف وعده نمیکنی. (194) پروردگارشان اجابتشان کرد که من عمل هیچ عاملی از شما را، مرد یا زن، تباه نمیکنم. بعض شما از بعض دیگرید، کسانی که مهاجرت کرده و از دیار خویش اخراج شده و در راه من آزار دیده و کارزار کرده‏اند و کشته شده‏اند، گناهشان را بپوشانم و ببهشتها درآرمشان که جویها در آن روانست، بپاداش از جانب خدای، و پاداش نیک نزد خداست. (195) کسانی که کافرند رفت و آمدشان در شهرها ترا فریب ندهد. (196) تمتعی است اندک آنگاه جایشان جهنم است که جایگاهیست بد. (197)
ولی آنها که از پروردگارشان ترسان بوده‏اند بهشتها دارند که در آن جویها روان است، پذیرایی ای است از جانب خدا، و چیزها که نزد خدا هست برای نیکان بهتر است. (198) از جمله اهل کتاب کسانند که بخدا و آنچه بشما نازل شده و آنچه به ایشان نازل شده ایمان دارند و از خدا ترسانند و آیه‏های خدا را ببهای اندک نفروشند، آنها، اجرشان نزد پروردگارشان است که خدا تند حساب است. (199)

مسلما در آفرینش آسمانها و زمین، و در پی یکدیگر آمدن شب و روز، برای خردمندان نشانه‏هایی [قانع کننده‏] است. (190) همانان که خدا را [در همه احوال‏] ایستاده و نشسته، و به پهلو آرمیده یاد می‏کنند، و در آفرینش آسمانها و زمین می‏اندیشند [که:] پروردگارا، اینها را بیهوده نیافریده‏ای منزهی تو! پس ما را از عذاب آتش دوزخ در امان بدار. (191) پروردگارا، هر که را تو در آتش درآوری، یقینا رسوایش کرده‏ای، و برای ستمکاران یاورانی نیست. (192) پروردگارا، ما شنیدیم که دعوتگری به ایمان فرا می‏خواند که: «به پروردگار خود ایمان آورید»، پس ایمان آوردیم. پروردگارا، گناهان ما را بیامرز، و بدیهای ما را بزدای و ما را در زمره نیکان بمیران.(193) پروردگارا، و آنچه را که به وسیله فرستادگانت به ما وعده داده‏ای به ما عطا کن، و ما را روز رستاخیز رسوا مگردان، زیرا تو وعده‏ات را خلاف نمی‏کنی. (194) پس، پروردگارشان دعای آنان را اجابت کرد [و فرمود که:] من عمل هیچ صاحب عملی از شما را، از مرد یا زن، که همه از یکدیگرید، تباه نمی‏کنم پس، کسانی که هجرت کرده و از خانه‏های خود رانده شده و در راه من آزار دیده و جنگیده و کشته شده‏اند، بدیهایشان را از آنان می‏زدایم، و آنان را در باغهایی که از زیر [درختان‏] آن نهرها روان است درمی‏آورم [این‏] پاداشی است از جانب خدا و پاداش نیکو نزد خداست. (195) مبادا رفت و آمد [و جنب و جوش‏] کافران در شهرها تو را دستخوش فریب کند. (196) [این‏] کالای ناچیز [و برخورداری اندکی‏] است سپس جایگاهشان دوزخ است، و چه بد قرارگاهی است. (197) ولی کسانی که پروای پروردگارشان را پیشه ساخته‏اند باغهایی خواهند داشت که از زیر [درختان‏] آن نهرها روان است. در آنجا جاودانه بمانند [این‏] پذیرایی از جانب خداست، و آنچه نزد خداست برای نیکان بهتر است. (198) و البته از میان اهل کتاب کسانی هستند که به خدا و بدانچه به سوی شما نازل شده و به آنچه به سوی خودشان فرود آمده ایمان دارند، در حالی که در برابر خدا خاشعند، و آیات خدا را به بهای ناچیزی نمی‏فروشند. اینانند که نزد پروردگارشان پاداش خود را خواهند داشت. آری! خدا زود شمار است. (199)

حقیا که در آفرینش آسمان‏ها و این زمین و آمد و رفت شب و روز نشانه‏هایی است (از قدرت و علم و حکمت خدا) برای صاحبان عقل و خرد ناب. (190) آنان که خدا را ایستاده و نشسته و (خفته) بر پهلوهای خود یاد می‏کنند، و در (اسرار) آفرینش آسمان‏ها و زمین می‏اندیشند (و از ته دل یا توأم با زبان می‏گویند) پروردگارا، این (دستگاه عظیم) را بیهوده نیافریدی، تو (از کار بیهوده و باطل) منزهی، (و لا بد برای هدف والای تکلیف ذوی العقول و حصول استحقاق ثواب و عقاب در دنیا و فعلیت آن در آخرت است) پس ما را از عذاب آتش نگاه دار. (191) پروردگارا، مسلما تو هر کس را به آتش (جهنم) درآوری حتما او را خوار و رسوا کرده‏ای، و ستمکاران را هرگز یاورانی نخواهد بود. (192) پروردگارا، همانا ندادهنده‏ای را شنیدیم که به ایمان دعوت می‏کرد که به پروردگارتان ایمان آورید ما هم ایمان آوردیم پروردگارا، پس گناهانمان را بر ما ببخش و بدی‏هایمان را از ما بزدای و ما را در زمره نیکوکاران بمیران. (193) پروردگارا، و آنچه را که بر زبان فرستادگانت به ما وعده داده‏ای به ما عطا کن و در روز قیامت ما را خوار و رسوا مگردان، که تو هیچ گاه خلف وعده نمی‏کنی. (194) پس پروردگارشان دعای آنها را اجابت نمود که بی‏تردید من عمل هیچ عمل‏کننده‏ای از شما را- از مرد یا زن که همه از یکدیگرید و با هم پیوند دارید- ضایع نخواهم نمود. (195) مبادا جنب و جوش و رفت و آمد (با امکانات و سودجویانه و پیروزمندانه) کسانی که کفر ورزیده‏اند در شهرها تو را فریب دهد! (196) (این) برخورداری اندکی است (از دنیا)، سپس جایگاهشان جهنم است و آن بد آرامگاهی است. (197) لکن آنان که از پروردگارشان پروا داشته‏اند، برای آنها بهشت‏هایی است که از زیر (ساختمان و درختان) آنها نهرها جاری است، در آنجا جاودانه‏اند، به عنوان نخستین پذیرایی از جانب خدا، و آنچه در نزد خداست (از رضوان و نعم ابدی) برای نیکوکاران بهتر است. (198) و البته از اهل کتاب کسانی هستند که به خدا و بدانچه به سوی شما نازل شده (قرآن) و به آنچه به سوی آنها نازل شده (کتاب‏های آسمانی پیشین) ایمان می‏آورند در حالی که در برابر خدا فروتن بوده، با (تحریف) آیات خداوند بهای اندکی به دست نمی‏آورند، آنها پاداشی درخور مقامشان در نزد پروردگار خود دارند بی‏تردید خداوند زودرس به حساب است (پاداش کسی را از جهت حساب تأخیر نمی‏اندازد). (199)