ما کانَ اللّهُ لِیَذَرَ الْمُؤْمِنینَ عَلی ما أنْتُمْ عَلَیْهِ حَتَّی یَمیزَ الْخَبیثَ مِنَ الطَّیِّبِ وَ ما کانَ اللّهُ لِیُطْلِعَکُمْ عَلَی الْغَیْبِ وَ لکِنَّ اللّهَ یَجْتَبی مِنْ رُسُلِهِ مَنْ یَشاءُ فَآمِنوا بِاللّهِ وَ رُسُلِهِ وَ إنْ تُؤْمِنوا وَ تَتَّقوا فَلَکُمْ أجْرٌ عَظیمٌ (۱۷۹)
نیست الله که وا گذارد مؤمنان را بر آنچه شما بر آن هستید تا تمیز دهد ناپاک را از پاک و نیست الله تا مطلع سازد شما را بر غیب، ولیکن الله بر میگزیند از فرستادگانش هر که را اراده کند، پس ایمان آورید به الله و فرستادگانش و اگر ایمان آورید و تقوا پیشه کنید، پس برای شما است اجری بسیار بزرگ. (۱۷۹)
خدا مؤمنان را بر اینحال که شمایید نمیگذارد تا پلید را از پاک جدا کند. خدا شما را از غیب مطلع نمیکند اما از فرستادگان خویش هر که را خواهد بر میگزیند، و اگر ایمان بیارید و پرهیزگاری کنید، پاداشی بزرگ دارید.(۱۷۹)
خدا بر آن نیست که مؤمنان را به این [حالی] که شما بر آن هستید، واگذارد، تا آنکه پلید را از پاک جدا کند. و خدا بر آن نیست که شما را از غیب آگاه گرداند، ولی خدا از میان فرستادگانش هر که را بخواهد برمیگزیند. پس، به خدا و پیامبرانش ایمان بیاورید و اگر بگروید و پرهیزگاری کنید، برای شما پاداشی بزرگ خواهد بود. (۱۷۹)
خداوند بر آن نیست که مؤمنان را بر این حالی که شما بر آنید (مؤمن و منافق به هم مخلوطید) واگذارد تا آنکه پلید را از پاک (به واسطه وحی بر پیامبر یا به آزمایشهای گوناگون) جدا سازد، و (نیز سنت) خداوند بر آن نیست که شما را از اسرار غیب (و بواطن یکدیگر) مطیلع سازد، و لکن از (میان) فرستادگانش هر که را بخواهد برمیگزیند (و به او علم غیب، به اندازه نیاز رسالتش میآموزد)، پس به خدا (در اجراء سنن تکوین و تشریع) و به فرستادگانش ایمان آورید، و اگر ایمان آورید و پروا پیشه کنید شما را پاداشی بزرگ خواهد بود. (۱۷۹)
کتابخانه موسسه حکمت اسلامی احتجاج