وَ لا یَحْسَبَنَّ الَّذینَ کَفَروا أنَّما نُمْلی لَهُمْ خَیْرٌ لِأنْفُسِهِمْ إنَّما نُمْلی لَهُمْ لِیَزْدادوا إثْماً وَ لَهُمْ عَذابٌ مُهینٌ (۱۷۸)
و به حساب نیاورند کسانی که کفر ورزیدند که مهلت میدهیم برای آنها خیری برای خودشان، این است و جز این نیست که مهلت میدهیم برای آنها تا زیاد کنند گناهی را و برای آنها عذاب همواره خوارکننده است. (۱۷۸)
کسانی که کافر شدهاند این مهلت را که میدهیمشان خیر خویش مپندارند، فقط مهلتشان میدهیم تا گناهشان بیشتر شود و عذابی خفت انگیز دارند. (۱۷۸)
و البته نباید کسانی که کافر شدهاند تصور کنند اینکه به ایشان مهلت میدهیم برای آنان نیکوست ما فقط به ایشان مهلت میدهیم تا بر گناه [خود] بیفزایند، و [آن گاه] عذابی خفتآور خواهند داشت. (۱۷۸)
و کسانی که کفر ورزیدند گمان نکنند که آنچه به آنها مهلت میدهیم به خیر آنهاست، جز این نیست که مهلتشان میدهیم تا (متذکر شوند لکن نتیجه این میشود که) بر گناه (خویش) بیفزایند، و برای آنها عذابی خوارکننده است. (۱۷۸)
کتابخانه موسسه حکمت اسلامی احتجاج