حدیث 3510
(3510، 4662، 5478، 7517، 8461 و 10647) معانی الأخبار (ص 146): حَدَّثَنا أبی رحمه‌الله قالَ حَدَّثَنا سَعْدُ بْنُ عَبْدِاللهِ عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عیسَی عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلیِّ بْنِ فَضّالٍ عَنْ ثَعْلَبَةَ بْنِ مَیْمونٍ عَنْ بَعْضِ أصْحابِنا عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام فی قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَ «عالِمُ الْغَیْبِ وَ الشَّهادَةِ»، فَقالَ: «الْغَیْبُ ما لَمْ یَکُنْ وَ الشَّهادَةُ ما قَدْ کانَ».
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.شیخ صدوق این حدیث را از پدرش از سعد بن عبدالله القمی از ابن عیسی الاشعری از حسن بن علی بن فضال از ثعلبه بن میمون از بعض اصحابنا روایت کرده است که این فرد یا افراد آخر، ابتداء مجهول هستند، اما به واسطه ثعلبه بن میمون، توثیق درجه دو می‌شود و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره سخن او عز و جل: «عالِمُ الْغَیْبِ وَ الشَّهادَةِ» فرمودند: «غیب چیزی است که نبوده است و شهادة چیزی است که بوده است.»