سوره آل عمران – آیه 61
فَمَنْ حاجَّکَ فیهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أبْناءَنا وَ أبْناءَکُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَکُمْ وَ أنْفُسَنا وَ أنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللّهِ عَلَی الْکاذِبینَ (61)
پس کسی که محاجه کند تو را در آن از بعد آنچه آمد تو را از علم، پس بگو: «بیایید، دعوت کنیم فرزندانمان را و فرزندانتان را و زنانمان را و زنانتان را و خودمان و خودتان را، سپس مباهله میکنیم، پس قرار میدهیم لعنت الله را بر دروغگویان.» (61)
و هر که، با وجود این دانش که سویت آمده، در باره عیسی با تو مجادله کند بگو بیایید پسران و زنان و نفوس خویش را بخوانیم و تضرع کنیم آنگاه لعنت خدا را بر دروغگویان کنیم. (61)
پس هر که در این [باره] پس از دانشی که تو را [حاصل] آمده، با تو محاجه کند، بگو: «بیایید پسرانمان و پسرانتان، و زنانمان و زنانتان، و ما خویشان نزدیک و شما خویشان نزدیک خود را فرا خوانیم سپس مباهله کنیم، و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم.» (61)
پس هر کس با تو درباره او (عیسای مسیح علیه السیلام) پس از آنکه تو را علم آمده محاجیه و ستیز کند، بگو: بیایید ما پسرانمان را و شما پسرانتان را و ما زنانمان را و شما زنانتان را و ما خودمان را و شما خودتان را (کسانی را که مانند جان ماست) فرا خوانیم، آن گاه به یکدیگر نفرین کنیم، پس لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم. (پیامبر در این قصه حسنین را به عنوان ابناء و فاطمه را به عنوان نساء و علی را به عنوان نفس خود به مباهله آورد و کفار تسلیم شدند). (61)