سوره بقره – آیه ۲۶۲ تا ۲۶۶

کسانی که انفاق می‌کنند اموالشان را در راه الله، سپس تبعیت نمی‌کند آن‌چه را انفاق کرده منتی و نه آزاری، برای آن‌ها است اجرشان نزد پروردگارشان و نه پروایی بر آن‌ها است و نه محزون می‌شوند. (۲۶۲) گفتاری نیکو و پوشش (اعمال / گذشت) بهتر است از صدقه‌ای که تبعیت کند آن را آزاری و الله بی‌نیاز بسیار بردبار است. (۲۶۳) ای کسانی که ایمان آورده‌اید! باطل نکنید صدقه‌های خود را به منت و آزار، مانند کسی که انفاق می‌کند مالش را (برای) خودنمایی (به) مردم، و ایمان نمی‌آورد به الله و زمان بازپسین. پس مثال او مانند مثال سنگ صیقلی است که بر آن خاکی است، پس برخورد کرد او را باران شدیدی، پس ترک می‌کند آن سنگ صیقلی را، قادر نیست بر چیزی از آن‌چه کسب کرده‌اند و الله هدایت نمی‌کند قوم کافران را. (۲۶۴)و مثال کسانی که انفاق می‌کنند اموالشان را برای بسیار طلب کردن خشنودی‌های الله و استواری از خودشان، مانند مثال باغی است به بلندی (که) برخورد کرده به آن باران تندی، برآرد میوه‌های دو چندان. پس اگر برخورد نکند آن را باران تندی، پس نرم بارانی است و الله به آن‌چه عمل می‌کنید، همیشه بینا است. (۲۶۵) آیا دوست می‌دارد یکی از شما که باشد برای او باغی از نخل‌ها و انگورها (که) جاری گردد از زیر آن نهرها، برای او است در آن از هر ثمره‌ای و برخورد کند او را پیری در حالی که برای او باشد دودمانی ضعیف، پس برخورد کند آن را گردبادی (که) در آن است آتشی، پس بسوزاند. این‌گونه آشکار می‌کند الله برای شما نشانه‌های خاص را، باشد که تفکر کنید. (۲۶۶)

کسانی که اموال خویش را در راه خدا انفاق کنند و سپس چیزی را که انفاق کرده‏اند، بمنتی یا آزاری همراه نکنند، پاداششان نزد پروردگارشان است، نه بیمی دارند و نه غمگین شوند. (۲۶۲) سخنی شایسته با پرده پوشی، از صدقه‏ای که آزاری از پی دارد نکوتر است و خدا بی‏نیاز است و بردبار. (۲۶۳) شما که ایمان دارید! صدقه‏های خویش را بمنت و آزار باطل مکنید. چون آنکس که مال خویش را بریای مردم انفاق میکند و بخدا و روز جزا ایمان ندارد حکایت وی مانند سنگی است خاره که خاکی بر آن بوده و رگباری بدان رسیده و آنرا صاف بجا نهاده! ریاکاران از آنچه کرده‏اند ثمری نمیبرند و خدا گروه کافران را هدایت نمیکند. (۲۶۴) حکایت آنها که اموال خود را بطلب رضای خدا و استوار کردن دلهای خویش انفاق کنند، مانند باغی است بر تپه‏ای که رگباری بدان رسیده و دو برابر ثمر داده و اگر رگباری نرسیده نمباری رسیده و خدا بآنچه میکنید بیناست. (۲۶۵) مگر یکیتان دوست دارد که باغی داشته باشد از نخلها و تاکها از همه گونه میوه در آن، و پیری بدو رسیده و فرزندانی دارد ناتوان، و گردبادی آتشبیز بباغ رسد و بسوزد، اینسان خدا برای شما این آیه‏ها را بیان میکند، شاید بیندیشید. (۲۶۶)

کسانی که اموال خود را در راه خدا انفاق می‏کنند، سپس در پی آنچه انفاق کرده‏اند، منت و آزاری روا نمی‏دارند، پاداش آنان برایشان نزد پروردگارشان [محفوظ] است، و بیمی بر آنان نیست و اندوهگین نمی‏شوند. (۲۶۲) گفتاری پسندیده [در برابر نیازمندان‏] و گذشت [از اصرار و تندی آنان‏] بهتر از صدقه‏ای است که آزاری به دنبال آن باشد، و خداوند بی‏نیاز بردبار است. (۲۶۳) ای کسانی که ایمان آورده‏اید، صدقه‏های خود را با منت و آزار، باطل مکنید، مانند کسی که مالش را برای خودنمایی به مردم، انفاق می‏کند و به خدا و روز بازپسین ایمان ندارد. پس مثل او همچون مثل سنگ خارایی است که بر روی آن، خاکی [نشسته‏] است، و رگباری به آن رسیده و آن [سنگ‏] را سخت و صاف بر جای نهاده است. آنان [ریاکاران‏] نیز از آنچه به دست آورده‏اند، بهره‏ای نمی‏برند و خداوند، گروه کافران را هدایت نمی‏کند. (۲۶۴) و مثل [صدقات‏] کسانی که اموال خویش را برای طلب خشنودی خدا و استواری روحشان انفاق می‏کنند، همچون مثل باغی است که بر فراز پشته‏ای قرار دارد [که اگر] رگباری بر آن برسد، دو چندان محصول برآورد، و اگر رگباری هم بر آن نرسد، باران ریزی [برای آن بس است‏]، و خداوند به آنچه انجام می‏دهید بیناست. (۲۶۵) آیا کسی از شما دوست دارد که باغی از درختان خرما و انگور داشته باشد که از زیر آنها نهرها روان است، و برای او در آن [باغ‏] از هر گونه میوه‏ای [فراهم‏] باشد، و در حالی که او را پیری رسیده و فرزندانی خردسال دارد، [ناگهان‏] گردبادی آتشین بر آن [باغ‏] زند و [باغ یکسر] بسوزد؟ این گونه، خداوند آیات [خود] را برای شما روشن می‏گرداند، باشد که شما بیندیشید. (۲۶۶)

کسانی که اموالشان را در راه خدا انفاق می‏کنند سپس منیت و آزاری (زخم زبانی) به دنبال انفاقشان نمی‏آورند، آنان را در نزد پروردگارشان پاداشی درخور آنهاست، و (در آن جهان) نه بیمی بر آنهاست و نه اندوهی خواهند داشت. (۲۶۲) گفتاری پسندیده و بخشیدن (اصرار و بدزبانی سائلان) بهتر از صدقه‏ای است که دنبالش آزاری باشد، و خداوند بی‏نیاز و بردبار است. (۲۶۳) ای کسانی که ایمان آورده‏اید، صدقه‏های خود را با منیت آزردن باطل نکنید، مانند کسی که مالش را به ریا و خودنمایی به مردم انفاق می‏کند و به خدا و روز واپسین ایمان ندارد، که مثل او مثل سنگ سخت و صافی است که خاکی (اندک) بر آن نشسته، پس باران تند و درشتی به آن برسد و آن را سنگی صاف (و بدون خاک و گیاه) واگذارد (صدقه او نظیر آن خاک است. و ریاکاران) به چیزی از آنچه کسب کرده‏اند دست نمی‏یابند، و خداوند مردم کافر را هدایت نمی‏کند. (۲۶۴) و مثل (انفاقات) کسانی که اموالشان را برای طلب خشنودی خدا و استوارسازی روحشان (در ایمان و عمل) انفاق می‏کنند، مثل باغی است در جایی مرتفع که باران تندی بدان رسیده پس میوه خود را دو چندان داده باشد، پس اگر باران تندی نرسیده باران نرمی رسیده (و بی‏گیاه نمانده است)، و خداوند به آنچه عمل می‏کنید بیناست. (۲۶۵) آیا یکی از شما دوست دارد که او را باغی باشد از درختان خرما و انگور، که از زیر (درختان) آن نهرها جاری گردد، و او را در آن باغ از هر گونه میوه‏ای باشد، در حالی که پیری به او رسیده و فرزندانی خردسال و ناتوان دارد، پس گردبادی محتوی آتش سوزان به آن برسد و یکسره بسوزد؟! این گونه خداوند آیات (احکام و معارف دینی) خود را برای شما روشن می‏کند، شاید بیندیشید (در اینکه مبادا در آخرت در شدت احتیاج، عمل‏های خیر خود را به وسیله آتش ریا و منیت و کفر نابود بیابید). (۲۶۶)