حدیث 1499
(1499) الکافی (ح 6247): عَلی بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنِ ابْنِ فَضّالٍ عَنْ ابْنِ بُکَیْرٍ عَنْ رَجُلٍ عَنْ أبی‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام فی قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «إنْ تُبْدوا الصَّدَقاتِ فَنِعِمّا هیَ»، قالَ: «یَعْنی الزَّکاةَ الْمَفْروضَةَ». قالَ: «قُلْتُ: «وَ إنْ تُخْفوها وَ تُؤْتوها الْفُقَراءَ»؟ قالَ: «یَعْنی النّافِلَةَ. إنَّهُمْ کانوا یَسْتَحِبّونَ إظْهارَ الْفَرائِضِ وَ کِتْمانَ النَّوافِلِ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه دو است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از حسن بن علی بن فضال از فردی روایت کرده است که این فرد آخر، ابتداء مجهول است، اما به واسطه حسن بن علی بن فضال، توثیق درجه دو می‌شود و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: مرسل.
(عبدالله) بن بکیر از فردی از ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام درباره سخن او عز و جل: «إنْ تُبْدوا الصَّدَقاتِ فَنِعِمّا هیَ» روایت کرد که فرمودند: «یعنی زکات واجب». (راوی) گوید: «عرض کردم: «وَ إنْ تُخْفوها وَ تُؤْتوها الْفُقَراءَ»؟ فرمودند: «یعنی نافله. آن‌ها آشکار کردن واجبات و کتمان(پنهان) کردن) نافله‌ای را دوست می‌دارند.»»