سوره بقره – آیه ۲۳۱

و چون طلاق دادید زنان را، به انتها رسیدند مهلتشان را، پس نگه‌دارید آن‌ها را به شایستگی یا رهایشان کنید به شایستگی و نگه نداریدشان (برای) آزار تا تجاوز کنید و کسی که انجام می‌دهد آن را، پس به تحقیق ظلم کرده بر خودش و نگیرید آیات الله را به استهزا و یاد آرید نعمت الله را بر خودتان و آن‌چه نازل کرد بر شما از کتاب و حکمت (که) اندرز می‌دهد شما را به آن و تقوا پیشه کنید الله را و بدانید که الله به هر چیزی همیشه عالم است. (۲۳۱)

و چون زنان را طلاق دادید و بمدت خویش رسیدند، بشایستگی نگاهشان دارید یا بشایستگی رها کنید، برای ضرر زدن نگاهشان مدارید که ستم کنید و هر که چنین کند بخویش ستم کرده است. آیه‏های خدا را بازیچه مگیرید، نعمت خدا را بر خویشتن بیاد آرید با این کتاب و حکمت که بر شما نازل کرده و بوسیله آن پندتان میدهد، از خدا بترسید و بدانید که خدا بهمه چیز داناست (۲۳۱)

و چون زنان را طلاق گفتید، و به پایان عده خویش رسیدند، پس بخوبی نگاهشان دارید یا بخوبی آزادشان کنید. و [لی‏] آنان را برای [آزار و] زیان رساندن [به ایشان‏] نگاه مدارید تا [به حقوقشان‏] تعدی کنید. و هر کس چنین کند، قطعا بر خود ستم نموده است. و آیات خدا را به ریشخند مگیرید، و نعمت خدا را بر خود و آنچه را که از کتاب و حکمت بر شما نازل کرده و به [وسیله‏] آن به شما اندرز می‏دهد، به یاد آورید و از خدا پروا داشته باشید، و بدانید که خدا به هر چیزی داناست. (۲۳۱)

و چون زن‏ها را طلاق دادید و به انتهای عدیه خود نزدیک شدند، پس (یا دوباره رجوع کنید و) آنها را به خوبی و خوشی نگه دارید و یا (به ترک رجوع) به خوبی و خوشی رها سازید، و هرگز آنان را برای آزار و زیان نگه ندارید تا به آنها تعدی و ستم روا دارید، و هر که چنین کند پس حتما به خویشتن ستم کرده. و آیات خدا را به مسخره نگیرید و نعمت (بی‏حدی) خدا را بر خودتان و آنچه را که بر شما از کتاب و حکمت (احکام شرعی و معارف عقلی) فرو فرستاده که شما را بدان پند می‏دهد به یاد آرید، و از خدا پروا کنید و بدانید که خداوند به همه چیز داناست. (۲۳۱)