حدیث ۱۳۳۰
(۱۳۳۰) التهذیب (ج ۸، ح ۴۹۰)، الکافی (ح ۱۰۸۲۸) و الفقیه (ح ۴۷۷۵): عَنْهُ عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أبی‌نَصْرٍ عَنْ بَعْضِ أصْحابِنا عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «إنَّ مُتْعَةَ الْمُطَلَّقَةِ فَریضَةٌ.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه دو است.
با توجه به احادیث قبلش، معلوم می‌شود ضمیر «ه» در «عنه»، به ابن عیسی الاشعری بر می‌گردد، لذا شیخ‌الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به احمد بن محمد بن عیسی الاشعری که معتبر درجه یک است، از احمد بن محمد بن ابی‌نصر از بعض اصحابنا روایت کرده است که این فرد یا افراد اخیر، ابتداء مجهول هستند، اما به واسطه ابن ابی‌نصر، توثیق درجه دو می‌شوند و سایرین هم از ثقات درجه یک هستند.
ثقةالاسلام الکلینی نیز شبیه این حدیث را یک بار از علی بن ابراهیم القمی از پدرش و یک بار هم از عدة من اصحابنا از سهل بن زیاد از احمد بن محمد بن ابی‌نصر از بعض اصحابش روایت کرده است که طریق اول به واسطه سهل بن زیاد معتبر نیست، اما طریق دوم معتبر است. در این حدیث الکافی، گویی فتوای بعض اصحاب امامیه این بوده است. اگر فرض کنیم که امام صادق علیه‌السلام در این حدیث الکافی نباشد و حدیث التهذیب را هم نداشتیم که مشخص شود نظر امام علیه‌السلام چه بوده، معلوم می‌شود که فتوای بعضی از اصحاب امامیه که مورد اعتماد فردی مانند البزنظی بوده است، چنین است و بعید نیست بتوان گفت این نظر، کاشف از رأی معصوم است، البته به شرط آن‌که نصی بر خلاف آن نداشته باشیم، اما حدیث التهذیب کار را یک‌سره کرده و معلوم می‌شود که نظر امام صادق علیه‌السلام این بوده است.
شیخ صدوق نیز شبیه این حدیث را به طریق خود در الفقیه به احمد بن محمد بن ابی‌نصر روایت کرده است که شبیه روایت الکافی است.
* * *
علامه مجلسی: صحیح علی الظاهر.
* * *
مجلسی اول: فی الصحیح کالشیخ و الکلینی عنه فی الحسن کالصحیح …
ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام فرمودند: «به یقین متعه مطلقه لازم است.»
