وَ إذا قیلَ لَهُ اتَّقِ اللّهَ أخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالْإثْمِ فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ وَ لَبِئْسَ الْمِهادُ (۲۰۶)
و هنگامی که گفته شود به او: «تقوا پیشه کن الله را!» میگیرد او را غرور به گناه، پس کفایت کند او را جهنم در حالی که قطعاً بد جایگاهی است. (۲۰۶)
و چون باو گفته شود: از خدا بترس! غرور، او را بگناه وادارد، جهنم او را بس که بستریست بسیار بد (۲۰۶)
و چون به او گفته شود: «از خدا پروا کن» نخوت، وی را به گناه کشاند. پس جهنم برای او بس است، و چه بد بستری است. (۲۰۶)
و چون به او گفته شود: از خدا پروا کن، تعصب و نخوت او را به گناه وادارد (و عکس العمل ظالمانه نشان دهد) پس جهنم او را کافی است و البته بد جایگاهی است. (۲۰۶)
کتابخانه موسسه حکمت اسلامی احتجاج