سوره بقره – آیه 47 و 48
یا بَنی إسْرائیلَ اذْکُروا نِعْمَتیَ الَّتی أنْعَمْتُ عَلَیْکُمْ وَ أنّی فَضَّلْتُکُمْ عَلَی الْعالَمینَ (47)
وَ اتَّقوا یَوْماً لا تَجْزی نَفْسٌ عَنْ نَفْسٍ شَیْئاً وَ لا یُقْبَلُ مِنْها شَفاعَةٌ وَ لا یُؤْخَذُ مِنْها عَدْلٌ وَ لا هُمْ یُنْصَرونَ (48)
ای بنی اسرائیل! یاد آورید نعمت مرا که ارزانی داشتم بر شما و اینکه من فضیلت بخشیدم شما را بر جهانیان، (47) و پروا کنید زمانی را که ادا نمیکند کسی از کسی چیزی را و قبول نمیشود از او شفاعتی و گرفته نمیشود از آن معادلی و نه آنها یاری میشوند. (48)
ای فرزندان اسرائیل! نعمت مرا که به شما ارزانی داشتم و بر مردم زمانه برتریتان دادم بیاد آرید (47) و از آن روز، که کس بکار کس نیاید و از او شفاعتی نپذیرند و عوضی نگیرند و کسان یاری نشوند، بترسید (48)
ای فرزندان اسرائیل، از نعمتهایم که بر شما ارزانی داشتم، و [از] اینکه من شما را بر جهانیان برتری دادم، یاد کنید. (47) و بترسید از روزی که هیچ کس چیزی [از عذاب خدا] را از کسی دفع نمیکند و نه از او شفاعتی پذیرفته، و نه به جای وی بدلی گرفته میشود و نه یاری خواهند شد. (48)
ای فرزندان اسرائیل، نعمتهایی را که من به شما ارزانی داشتم و اینکه شما را بر جهانیان (زمانتان) برتری دادم به یاد آورید. (47) و از روزی پروا کنید که هیچ کس از کسی حقیی را ادا و حاجتی را روا و عذابی را دفع نمیکند، و نه از کسی شفاعت پذیرفته میگردد و نه از کسی (برای رهایی از عذاب) عوض گرفته میشود، و نه یاری میشوند. (48)