سوره بقره – آیه ۱۷ و ۱۸

مَثَل آن‌ها مانند مَثَل کسی است که خواست برافروزد آتشی را، پس همین که روشن کرد آن‌چه را اطراف او است، برد الله نورشان را و رها کردشان در ظلمت‌هایی (که) نمی‌بینند. (۱۷) کر هستند، گنگ هستند، نابینا هستند، پس آن‌ها باز نمی‌گردند. (۱۸)

حکایت آنها چون کسی است که آتشی بیفروخت و همینکه اطراف وی را روشن کرد، خدا نورشان را بگرفت و در ظلماتی رهاشان کرد که دیدن نتوانند (۱۷) کرند و لال و کور و از ضلال باز نیایند (۱۸)

مثل آنان، همچون مثل کسانی است که آتشی افروختند، و چون پیرامون آنان را روشنایی داد، خدا نورشان را برد و در میان تاریکیهایی که نمی‏بینند رهایشان کرد. (۱۷) کرند، لالند، کورند بنا بر این به راه نمی‏آیند. (۱۸)

داستان آنها داستان کسی است که (در شب تاریک در بیابانی وسیع) آتشی را برافروزد، پس همین که اطراف او را روشن سازد خداوند (به خاموش کردن آتش) نورشان را از بین ببرد و آنها را در میان تاریکی‏ها که هیچ نبینند رها سازد. (۱۷) کر و گنگ و نابینایند، از این رو (به سوی حق) باز نمی‏گردند. (۱۸)