سوره آل عمران – آیه 106 و 107
یَوْمَ تَبْیَضُّ وُجوهٌ وَ تَسْوَدُّ وُجوهٌ فَأمّا الَّذینَ اسْوَدَّتْ وُجوهُهُمْ أ کَفَرْتُمْ بَعْدَ إیمانِکُمْ فَذوقوا الْعَذابَ بِما کُنْتُمْ تَکْفُرونَ (106)
وَ أمّا الَّذینَ ابْیَضَّتْ وُجوهُهُمْ فَفی رَحْمَتِ اللّهِ هُمْ فیها خالِدونَ (107)
زمانی که سفید می‌گردد چهره‌هایی و سیاه می‌گردد چهره‌هایی. پس اما کسانی که سیاه شده (چهره‌هاشان)، آیا کفر ورزیدید بعد ایمانتان؟! پس بچشید عذاب را به آن‌چه کفر می‌ورزیدید. (106) و اما کسانی که سفید شده چهره‌هایشان، پس در رحمت الله هستند. آنها در آن جاودانند. (107)
روزی که روهایی سفید شود و روهایی سیاه، اما کسانی که روهایشان سیاه شده [گویندشان] چگونه پس از ایمان آوردنتان منکر شدید، اکنون بسبب انکاری که میکردهاید، از این عذاب بچشید، (106) اما کسانی که روهایشان سفید شده در رحمت خدایند و خودشان، در آن جاودانند. (107)
[در آن] روزی که چهره‌هایی سپید، و چهره‌هایی سیاه گردد. اما سیاهرویان [به آنان گویند:] آیا بعد از ایمانتان کفر ورزیدید؟ پس به سزای آنکه کفر می‌ورزیدید [این] عذاب را بچشید. (106) و اما سپیدرویان همواره در رحمت خداوند جاویدانند. (107)
در روزی که چهره‌هایی سفید و چهره‌هایی سیاه می‌گردد. اما آنها که چهره‌هایشان سیاه شده (به آنها گفته می‌شود) آیا پس از ایمانتان کفر ورزیدید؟! پس بچشید این عذاب را در برابر آنکه کفر می‌ورزیدید. (106) و اما آنان که چهره‌هایشان سفید شده در رحمت خدایند و در آن جاودانند. (107)