سوره توبه – آیه 67
الْمُنافِقونَ وَ الْمُنافِقاتُ بَعْضُهُمْ مِنْ بَعْضٍ یَأْمُرونَ بِالْمُنْکَرِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمَعْروفِ وَ یَقْبِضونَ أیْدیَهُمْ نَسوا اللهَ فَنَسیَهُمْ إنَّ الْمُنافِقینَ هُمُ الْفاسِقونَ (67)
مردان منافق و زنان منافق مانند هم هستند، امر میکنند به منکر و نهی میکنند از معروف و میبندند دستانشان را، فراموش کردند الله را، پس فراموششان کرد، به یقین منافقان، آن ها فاسقان هستند. (67)
مردان منافق و زنان منافق، بعضی از بعض دیگرند، بمنکر وامیدارند و از معروف باز میدارند، و دستهای خویش را [از بخشش] باز میگیرند. خدا را فراموش کردهاند و خدا نیز آنها را بفراموشی واگذاشته که منافقان، خودشان، عصیان پیشگانند (67)
مردان و زنان دو چهره، [همانند] یکدیگرند. به کار ناپسند وامیدارند و از کار پسندیده باز میدارند، و دستهای خود را [از انفاق] فرو میبندند. خدا را فراموش کردند، پس [خدا هم] فراموششان کرد. در حقیقت، این منافقانند که فاسقند. (67)
مردان و زنان منافق برخی از برخی دیگرند (با هم پیوند اعتقادی و عملی دارند) به کار ناپسند فرمان میدهند و از کار پسندیده بازمیدارند و دستان خود را (از انفاق در راه حق) میبندند خدا را فراموش کردند خدا هم آنها را فراموش نمود (پس از اتمام حجت به حال خودشان واگذاشت) مسلیما منافقان همان نافرمانانند. (67)