سوره نحل – آیات ۱۱۶ تا ۱۲۴

و نگویید برای آن‌چه توصیف می‌کند زبان‌هایتان دروغ که این حلال است و این حرام، تا افترا بزنید بر الله دروغی را. به یقین کسانی که افترا می‌زند به الله دروغی را، رستگار نمی‌شوند. (۱۱۶) متاع اندکی است و برای آن‌ها عذاب بسیار دردناکی است. (۱۱۷) و بر کسانی که یهودی شدند، حرام کردیم آن‌چه را حکایت کردیم بر تو از قبل و ظلم نمی‌کنیم آن‌ها را، ولیکن خودشان را ظلم می‌کنند. (۱۱۸) سپس به یقین پروردگارت برای کسانی که عمل کردند بدی را به جهالت، سپس توبه کردند از بعد آن و اصلاح کردند، به یقین پروردگارت از بعد آن، قطعاً بسیار پوشش‌دهنده (اعمال) (مؤمنان را به صورت خاص) همیشه بخشاینده (۱۱۹) به یقین ابراهیم، بود امتی فرمان‌بردار الله، حق‌گرا و هرگز نبود از مشرکان. (۱۲۰) شکرگزاری برای نعمت‌های او، برگزید او را و هدایت کردش به سوی صراط مستقیم. (۱۲۱) و دادیم او را در دنیا حسنه و به یقین او در آخرت، قطعاً از صالحان است. (۱۲۲) سپس وحی کردیم به سوی تو که تبعیت کن آیین ابراهیم حق‌گرا را و نباش از مشرکان. (۱۲۳) این است و جز این نیست قرار داد شنبه را بر کسانی که اختلاف کردند در آن و به یقین پروردگارت قطعاً حکم می‌کند بین آن‌ها زمان قیامت در آن‌چه در آن اختلاف می‌ورزیدند. (۱۲۴)

بر آنچه زبانتان وصف میکند، بدروغ مگویید که این حلالست و این حرام که دروغ بخدا بندید، کسانی که دروغ بخدا میبندند رستگار نمیشوند (۱۶۱) تمتعی است ناچیز و عذابی دارند الم انگیز (۱۱۷) برای کسانی که یهودی شده‏اند، آنچه را از پیش برای تو نقل کردیم، حرام کرده‏ایم، ما ستمشان نکردیم بلکه آنها بخودشان ستم میکردند (۱۱۸) آنگاه پروردگارت نسبت بکسانی که از روی نادانی بدی کرده‏اند و از پی آن توبه آورده‏اند و بصلاح آمده‏اند، پروردگارت از پی آن، آمرزگار است و رحیم (۱۱۹) ابراهیم پیشوایی بود فرمانبر خدا و از مشرکان نبود (۱۲۰) سپاسدار نعمتهای خدا بود که ویرا برگزید و راهبرش شد براهی مستقیم (۱۲۱) در این دنیا وی را نکویی دادیم و هم او در آخرت از شایستگانست (۱۲۲) آنگاه بتو وحی کردیم که آیین معتدل ابراهیم را پیروی کن که از مشرکان نبود (۱۲۳) شنبه گرفتن برای کسانی که در مورد آن اختلاف کرده بودند مقرر شد، پروردگارت روز قیامت در باره چیزی که در آن اختلاف میکرده‏اند، میان آنها داوری میکند (۱۲۴)

و برای آنچه زبان شما به دروغ می‏پردازد، مگویید: «این حلال است و آن حرام» تا بر خدا دروغ بندید، زیرا کسانی که بر خدا دروغ می‏بندند رستگار نمی‏شوند. (۱۱۶) [ایشان راست‏] اندک بهره‏ای، و [لی‏] عذابشان پر درد است. (۱۱۷) و بر کسانی که یهودی شدند، آنچه را قبلا بر تو حکایت کردیم، حرام گردانیدیم، و ما بر آنان ستم نکردیم، بلکه آنها به خود ستم می‏کردند. (۱۱۸) [با این همه‏] پروردگار تو نسبت به کسانی که به نادانی مرتکب گناه شده، سپس توبه کرده و به صلاح آمده‏اند، البته پروردگارت پس از آن آمرزنده مهربان است. (۱۱۹) به راستی ابراهیم، پیشوایی مطیع خدا [و] حق‏گرای بود و از مشرکان نبود. (۱۲۰) [و] نعمتهای او را شکرگزار بود. [خدا] او را برگزید و به راهی راست هدایتش کرد. (۱۲۱) و در دنیا به او نیکویی و [نعمت‏] دادیم و در آخرت [نیز] از شایستگان خواهد بود. (۱۲۲) سپس به تو وحی کردیم که: «از آیین ابراهیم حق‏گرای پیروی کن، [چرا که‏] او از مشرکان نبود.» (۱۲۳) [بزرگداشت‏] شنبه، بر کسانی که در باره آن اختلاف کردند مقرر گردید، و قطعا پروردگارت روز رستاخیز میان آنها در باره چیزی که در مورد آن اختلاف می‏کردند، داوری خواهد کرد. (۱۲۴)

و بر طبق آنچه زبان‏های شما به دروغ چیزی می‏گوید، (و بی‏دلیل حکم به حلیییت و حرمت می‏کند) مگویید این حلال است و این حرام، تا بر خدا دروغ بندید (و در دین او بدعت نهید) البته کسانی که بر خدا دروغ می‏بندند هرگز رستگار نمی‏شوند. (۱۱۶) (نتیجه این بدعت‏ها برای آنها) برخورداری اندکی است، و عذابی دردناک خواهند داشت. (۱۱۷) و بر کسانی که یهودی شدند آنچه را که قبلا (در آیه ۱۴۶ انعام) بر تو بازگو کردیم حرام نمودیم. و ما بر آنها ستم نکردیم و لکن آنها بر خود ستم می‏کردند. (۱۱۸) سپس مسلیما پروردگار تو نسبت به کسانی که از روی نوعی نادانی (غفلت از عظمت حق و غلبه هوای نفس) مرتکب گناه گشته‏اند، آن گاه پس از وقوع آن توبه کرده و هم خود صالح شدند و هم (گذشته‏ها را) اصلاح نمودند، البته پروردگارت پس از آن بسیار آمرزنده و مهربان است. (۱۱۹) به راستی ابراهیم (به تنهایی به لحاظ کمالات انسانی‏اش، به سان) امیتی بود، و یا در مدتی از عصر خود به تنهایی مصداق یک امت اسلامی بود، فروتن و مطیع خدا و حق‏گرا بود، و هیچ گاه از مشرکان نبود (نه به شرک در وجود و نه در ربوبیت و عبادت و طاعت). (۱۲۰) شکرگزار نعمت‏های خدا بود خدا او را (به رسالت و نبوت سپس به امامت و خلیت) برگزید و به سوی راهی راست هدایت نمود. (۱۲۱) و او را در دنیا زندگانی نیکی (مقبولیت میان امم، طول عمر، اولاد صالح و ثروت سرشار) دادیم، و البته او در آخرت از صالحان خواهد بود. (۱۲۲) سپس به تو وحی کردیم که از آیین ابراهیم (راه و روش او در پذیرش توحید، مبارزه با شرک و اصول دین او و امیهات فروع شریعتش) پیروی کن، زیرا او حق‏گرا بود و از مشرکان نبود. (۱۲۳) و جز این نیست که شنبه بر کسانی مقرر شد که در آن اختلاف کردند (تعظیم و تعطیل مطلق آن روز به عنوان مجازات، بر یهودانی تشریع شد که در حرمت پیشین صید آن روز اختلاف کردند، برخی نپذیرفتند و برخی نیرنگ نمودند) و حتما پروردگارت در روز قیامت میان آنها در تمام آنچه در آن اختلاف می‏کردند داوری خواهد کرد. (۱۲۴)