وَ آتَیْناهُمْ آیاتِنا فَکانوا عَنْها مُعْرِضینَ (۸۱) وَ کانوا یَنْحِتونَ مِنَ الْجِبالِ بُیوتاً آمِنینَ (۸۲) فَأخَذَتْهُمُ الصَّیْحَةُ مُصْبِحینَ (۸۳) فَما أغْنی عَنْهُمْ ما کانوا یَکْسِبونَ (۸۴) وَ ما خَلَقْنا السَّماواتِ وَ الْأرْضَ وَ ما بَیْنَهُما إلاَّ بِالْحَقِّ وَ إنَّ السّاعَةَ لَآتیَةٌ فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمیلَ (۸۵)
و دادیم آنها را نشانه‌های خاصّمان، پس بودند از آن روی‌گردانان. (۸۱) پس تراشیده بودند از کوهها خانه‌هایی امن‌ها (۸۲) پس گرفت آنها صدای شدیدی صبح‌گاهان. (۸۳) پس بی‌نیاز نکرد آنها را آنچه کسب کرده بودند. (۸۴) و خلق نکردیم آسمانها و زمین را و آنچه بین این دو است، مگر به حق و به یقین زمان مقرر قطعا آینده است. پس گذشت کن، گذشتی زیبا. (۸۵)
و آیات خویش بآنها دادیم و از آن روی گردان بودند (۸۱) و در کوهها خانههای بیخطر میترا- شیدند (۸۲)
و چون بصبح در شدند دچار صیحه شدند (۸۳) و آنچه میکردند کاری برایشان نساخت (۸۴) ما آسمانها و زمین را با هر چه ما بین آن هست نیافریدهایم جز بحق و قیامت آمد نیست، پس گذشت کن، گذشتی نکو (۸۵)
و آیات خود را به آنان دادیم، و [لی] از آنها اعراض کردند. (۸۱) و [برای خود] از کوهها خانه‌هایی میتراشیدند که در امان بمانند. (۸۲) پس صبحدم، فریاد [مرگبار]، آنان را فرو گرفت. (۸۳) و آنچه به دست میآوردند، به کارشان نخورد. (۸۴) و ما آسمانها و زمین و آنچه را که میان آن دو است جز به حق نیافریدهایم، و یقینا قیامت فرا خواهد رسید. پس به خوبی صرف نظر کن، (۸۵)
و ما نشانه‌های خود را (مانند خارج شدن شتر از سنگ و غیره) به آنان دادیم پس از آنها رویگردان شدند. (۸۱) و آنها در (دل) کوهها خانه‌هایی را میتراشیدند در حالی که ایمن (از فروریزی و رهیابی دشمن) بودند. (۸۲) پس صیحه (آسمانی) آنها را فرا گرفت در حالی که وارد صبح شده بودند. (۸۳) پس آنچه که کسب میکردند (از مسکن و اولاد و اموال، چیزی از عذاب خدا را) از آنها دفع نکرد. (۸۴) و ما آسمانها و زمین و آنچه را که در میان آنهاست جز به حق (و هدفی والا و عقلانی) نیافریدهایم، و بیتردید قیامت آمدنی است (و کفار را کیفر خواهیم داد) پس به نحوی نیکو (تا آن گاه که مأمور به جنگ نشدهای) گذشت کن. (۸۵)
کتابخانه موسسه حکمت اسلامی احتجاج
