سوره ابراهیم – آیه 16 و 17
مِنْ وَرائِهِ جَهَنَّمُ وَ یُسْقی مِنْ ماءٍ صَدیدٍ (16) یَتَجَرَّعُهُ وَ لا یَکادُ یُسیغُهُ وَ یَأْتیهِ الْمَوْتُ مِنْ کُلِّ مَکانٍ وَ ما هُوَ بِمَیِّتٍ وَ مِنْ وَرائِهِ عَذابٌ غَلیظٌ (17)
و از ورای او جهنم است و نوشانده میشود از آبی ناخوشآیند (16) جرعه جرعه مینوشد از آن نمیتواند فرو بر آن را و میآید مرگ از هر مکانی، در حالی که مرده نیست و از برای آن عذابی سخت (17)
جهنم در انتظار اوست و آب چرک و خون باو بنوشانند (16) که بزحمت خورد و فرو بردن نتواند و مرگ از هر سو بدو رو کند، اما مردنی نباشد و عذابی سخت در پیش دارد (17)
[آن کس که] دوزخ پیش روی اوست و به او آبی چرکین نوشانده میشود. (16) آن را جرعه جرعه مینوشد و نمیتواند آن را فرو برد، و مرگ از هر جانبی به سویش میآید ولی نمیمیرد و عذابی سنگین به دنبال دارد. (17)
به دنبال (مرگ) او جهنم است و از آبی چرکین خونآلود نوشانده میشود. (16) که به سختی آن را جرعه جرعه میآشامد و به راحتی نمیتواند فرو ببرد و (اسباب) مرگ (شکنجههای جهنم) از هر سو به او رو میآورد در حالی که او مردنی نخواهد بود (زیرا در آن جهان مرگ نیست جز برای خود مرگ) و به دنبال او عذابی سخت و خشن است. (17)