سوره هود – آیه ۸۱

گفتند: «ای لوط! به یقین ما فرستادگان پروردگارت هستیم. هرگز نمی‌رسند به سوی تو. پس شبانه حر کت ده خانواده‌ات را به پاسی از شب و التفات نکند از شما احدی مگر همسرت، به یقین آن اصابت کننده است او را آن‌چه اصابت کرد آن‌ها را، به یقین وعده‌گاهشان صبح است. آیا نیست صبح نزدیک؟» (۸۱)

گفتند: ای لوط! ما فرستادگان پروردگار توایم، هرگز بتو دست نیابند، پاسی از شب با خاندان خویش راهسپر شو و هیچیک از شما باز نماند، مگر زنت که هر چه بآنها میرسد باو نیز خواهد رسید، موعدشان صبحدم است مگر صبح نزدیک نیست. (۸۱)

گفتند: «ای لوط، ما فرستادگان پروردگار توییم. آنان هرگز به تو دست نخواهند یافت. پس، پاسی از شب گذشته خانواده‏ات را حرکت ده- و هیچ کس از شما نباید واپس بنگرد- مگر زنت، که آنچه به ایشان رسد به او [نیز] خواهد رسید. بی‏گمان، وعده‏گاه آنان صبح است. مگر صبح نزدیک نیست؟» (۸۱)

(فرشتگان) گفتند: ای لوط، ما فرستادگان پروردگار توایم، آنها هرگز به تو دست نمی‏یابند، پس در پاسی از شب گذشته با خانواده‏ات (به بیرون از منطقه) روانه شو و احدی از شما جا نماند و هیچ یک به پشت سر ننگرد، غیر از همسرت که بی‏شک آنچه به قومت می‏رسد به او نیز خواهد رسید، البته وعده‏گاه (عذاب) آنها صبح است، آیا صبح نزدیک نیست؟! (۸۱)