سوره انفال – آیه 16
وَ مَنْ یُوَلِّهِمْ یَوْمَئِذٍ دُبُرَهُ إلاَّ مُتَحَرِّفاً لِقِتالٍ أوْ مُتَحَیِّزاً إلی فِئَةٍ فَقَدْ باءَ بِغَضَبٍ مِنَ اللّهِ وَ مَأْواهُ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ الْمَصیرُ (16)
و کسی که روی میگرداند آنها را در آن هنگام پشتش مگر منحرف شده برای نبرد یا پیوسته به سوی گروهی، پس به تحقیق قرین شد به غضبی از الله و جایگاهش جهنم است و بد سرانجامی است. (16)
و هر که در روز نبرد پشت بآنها کند جز آنکه برای نبردی منحرف شود، یا سوی گروهی دیگر رود، قرین خشم خدا شده و جایش جهنم است که سر انجامی است بد (16)
و هر که در آن هنگام به آنان پشت کند- مگر آنکه [هدفش] کنارهگیری برای نبردی [مجدد] یا پیوستن به جمعی [دیگر از همرزمانش] باشد- قطعا به خشم خدا گرفتار خواهد شد، و جایگاهش دوزخ است، و چه بد سرانجامی است. (16)
و هر که در آن روز به آنها پشت کند- مگر آنکه در جستجوی طرفی دیگر برای ادامه نبرد (عقبنشینی تاکتیکی برای حمله) یا انتخاب محلی برای پیوستن به گروهی (همرزم) باشد- حتما خشم خدا را همراه خود ساخته و پناهگاه او جهنم است و آن بد جای بازگشتی است. (16)