سوره اعراف – آیه ۱۵۰

و هنگامی که باز گشت موسی به سوی قومش غضبناک اندوهگین، گفت: «چه بد جانشینی کردید مرا از بعد من، آیا تعجیل کردید امر پروردگارتان را» و انداخت لوح‌ها را و گرفت سر برادرش را، کشید او را به سوی خود. گفت: «ای فرزند مادرم! به یقین این قوم ضعیف یافتند مرا و نزدیک بود بکشند مرا، پس شادمان مکن به من دشمنان را و قرار مده مرا با قوم ظالمان». (۱۵۰)

و چون موسی خشمناک و اندوهگین، بقوم خویش بازگشت، گفت: پس از من چه بدنیا- بت من کردید! چرا از فرمان پروردگارتان، پیشتر رفتید! و لوح‏ها را بینداخت و سر برادر خویش را گرفت و بسوی خود میکشید که گفت: پسر مادرم! اینگروه زبونم داشتند و نزدیک بود مرا بکشند، شادمانی دشمنان را بر من مپسند و مرا با گروه ستمگران همسنگ مگیر. (۱۵۰)

و چون موسی، خشمناک و اندوهگین به سوی قوم خود بازگشت، گفت: «پس از من چه بد جانشینی برای من بودید! آیا بر فرمان پروردگارتان پیشی گرفتید؟ و الواح را افکند و [موی‏] سر برادرش را گرفت و او را به طرف خود کشید. [هارون‏] گفت: «ای فرزند مادرم، این قوم، مرا ناتوان یافتند و چیزی نمانده بود که مرا بکشند پس مرا دشمن‏شاد مکن و مرا در شمار گروه ستمکاران قرار مده.» (۱۵۰)

و چون موسی خشمگین و اسفناک به سوی قوم خود بازگشت، گفت: پس از من جانشینی بدی از من کردید، آیا در کار (میقات) پروردگارتان عجله نمودید؟! و الواح (تورات) را بیفکند و سر برادرش را گرفته به سوی خود می‏کشید، وی گفت: پسر مادرم! به راستی این قوم مرا (درباره نهی از این کار) ناتوان کردند و نزدیک بود مرا بکشند، پس دشمنان را به شماتت من برنینگیز و مرا با گروه ستمکاران قرار مده. (۱۵۰)