حدیث ۱۳۰۰۹
(۱۳۰۰۹ – المستدرک) مختصر البصائر (ص ۳۰۳): قالَ سَعْدٌ وَ أخْبَرَنا مُحَمَّدُ بْنُ عیسَی بْنِ عُبَیْدٍ عَنْ مُعَمَّرِ بْنِ عَمْرٍو عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ الْوَلیدِ السَّمّانِ قالَ: «قالَ الْباقِرُ علیه‌السلام: «یا عَبْدَاللهِ! ما تَقولُ فی عَلیٍّ وَ موسَی وَ عیسَی علیهم‌السلام؟» قُلْتُ: «وَ ما عَسَی أنْ أقولَ فیهِمْ؟» قالَ علیه‌السلام: «وَ اللهِ! عَلیٌّ أعْلَمُ مِنْهُما.» ثُمَّ قالَ: «أ لَسْتُمْ تَقولونَ: «إنَّ لِعَلیٍّ علیه‌السلام ما لِرَسولِ اللهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله مِنَ الْعِلْمِ؟» قُلْنا: «نَعَمْ! وَ النّاسُ یُنْکِرونَ.» قالَ: «فَخاصِمْهُمْ فیهِ بِقَوْلِهِ تَعالَی لِموسَی علیه‌السلام: «وَ کَتَبْنا لَهُ فی الْألْواحِ مِنْ کُلِّ شَیْءٍ»، فَأعْلَمَنا أنَّهُ لَمْ یَکْتُبْ لَهُ الشَّیْءَ کُلَّهُ وَ قالَ لِعیسَی علیه‌السلام: «وَ لِأُبَیِّنَ لَکُمْ بَعْضَ الَّذی تَخْتَلِفونَ فیهِ»، فَأعْلَمَنا أنَّهُ لَمْ یُبَیِّنِ الْأمْرَ کُلَّهُ وَ قالَ لِمُحَمَّدٍ صلی‌الله‌علیه‌وآله: «وَ جِئْنا بِکَ عَلی هؤُلاءِ شَهیداً» وَ «نَزَّلْنا عَلَیْکَ الْکِتابَ تِبْیاناً لِکُلِّ شَیْءٍ».»» قالَ: «فَسُئِلَ عَنْ قَوْلِهِ تَعالَی: «قُلْ کَفی بِاللهِ شَهیداً بَیْنی وَ بَیْنَکُمْ وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ». قالَ: «وَ اللهِ! إیّانا عَنَی وَ عَلیٌّ علیه‌السلام أوَّلُنا وَ أفْضَلُنا وَ أخْیَرُنا بَعْدَ رَسولِ اللهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله.» وَ قالَ: «إنَّ الْعِلْمَ الَّذی نَزَلَ مَعَ آدَمَ علیه‌السلام عَلَی حالِهِ، عِنْدَنا وَ لَیْسَ یَمْضی مِنّا عالِمٌ إلّا خَلَّفَ مَنْ یَعْلَمُ عِلْمَهُ وَ الْعِلْمُ نَتَوارَثُ بِهِ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه دو است.
حسن بن سلیمان الحلی این حدیث را از کتاب سعد بن عبدالله القمی از محمد بن عیسی بن عبید از معمر بن عمرو از عبدالله بن ولید السمان که ابن عبید از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و معمر بن عمرو از ثقات درجه دو است و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
عبدالله بن ولید السمان روایت کرد: «(امام) باقر علیه‌السلام فرمود: «ای عبدالله! درباره علی و موسی و عیسی علیهم‌السلام چه می‌گویی؟»» عرض کردم: «پس چه می‌توانم درباره آن‌ها بگویم؟» (امام) علیه‌السلام فرمودند: «قسم به الله! او داناتر از آن دو است.» سپس فرمودند: «آیا نمی‌گویید: «همانا آن‌چه از علم برای رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله است، برای علی علیه‌السلام (هم) هست؟»» گفتیم: «آری! در حالی که مردم آن را انکار می‌کنند.» فرمودند: «پس درباره آن با آن‌ها محاجه کن به کلام او تعالی به موسی علیه‌السلام: «وَ کَتَبْنا لَهُ فی الْألْواحِ مِنْ کُلِّ شَیْءٍ»، پس دانستیم که او برای او چیزی ننوشته است همه‌اش را و به عیسی علیه‌السلام فرمود: «وَ لِأُبَیِّنَ لَکُمْ بَعْضَ الَّذی تَخْتَلِفونَ فیهِ»، پس دانستیم که او تبیین نکرده است کار، همه‌اش را برای او، در حالی که به محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: «وَ جِئْنا بِکَ شَهیداً عَلی هؤُلاءِ» و «نَزَّلْنا عَلَیْکَ الْکِتابَ تِبْیاناً لِکُلِّ شَیْءٍ».»» (راوی) گفت: «پس سؤال شد از کلام او تعالی: «قُلْ کَفی بِاللهِ شَهیداً بَیْنی وَ بَیْنَکُمْ وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ». فرمود: «قسم به الله! فقط و فقط منظور ما هستیم و علی علیه‌السلام اولین ما و بافضیلت‌ترین امت و برگزیده‌ترین ما بعد رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله است» و فرمودند: «به یقین علمی که با آدم علیه‌السلام بر حالش نازل شد، نزد ما است و عامی از ما نمی‌گذرد، مگر جانشین کند کسی را علمش را می‌داند و علم را به آن ارث می‌بریم.»»
