فَألْقی عَصاهُ فَإذا هی ثُعْبانٌ مُبینٌ (۱۰۷)
پس انداخت عصایش را، پس آنگاه شد اژدهایی آشکارا. (۱۰۷)
پس عصای خویش را بیفکند که در دم اژدهایی بزرگ شد (۱۰۷)
پس [موسی] عصایش را افکند و بناگاه اژدهایی آشکار شد. (۱۰۷)
پس موسی عصای خود بیفکند، که ناگاه اژدهایی آشکار شد. (۱۰۷)
کتابخانه موسسه حکمت اسلامی احتجاج