حدیث ۷۰۰۰
(۷۰۰۰) البصائر (ح ۱۸۸): حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِالْجَبّارِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ الْحُسَیْنِ اللُّؤْلُؤیِّ عَنْ أبی‌الْحُسَیْنِ الْأسَدیِّ عَنْ أبی‌بَصیرٍ عَنْ أبی‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام قالَ: «خَرَجَ أمیرُالْمُؤْمِنینَ علیه‌السلام ذاتَ لَیْلَةٍ عَلَی أصْحابِهِ بَعْدَ عَتَمَةٍ وَ هُمْ فی الرَّحْبَةِ وَ هُوَ یَقولُ: «هَمْهَمَةٌ فی لَیْلَةٍ مُظْلِمَةٍ. خَرَجَ عَلَیْکُمُ الْإمامُ وَ عَلَیْهِ قَمیصُ آدَمَ وَ فی یَدِهِ خاتَمُ سُلَیْمانَ وَ عَصَی موسَی.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
محمد بن حسن الصفار این حدیث را از محمد بن عبدالجبار از حسن بن حسین الؤلؤی از ابوالحسین، محمد بن جعفر الاسدی که در بعضی نسخ، ابوالحصین الاسدی نوشته شده است، از ابوبصیر الاسدی روایت کرده است که محمد بن جعفر الاسدی از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام فرمودند: «امیر مؤمنان علیه‌السلام شبی، بعد از نیمه شب بر اصحبش خارج شد، در حالی که آن‌ها در مکانی وسیع بودند و ایشان می‌فرمود: «همهمه‌ای در شبی تاریک. خارج شود بر شما امامتان در حالی که لباس آدم بر او است و در دستانش خاتم سلیمان است و عصای موسی.»»
