سوره نساء – آیه 142 و 143
إنَّ الْمُنافِقینَ یُخادِعونَ اللّهَ وَ هُوَ خادِعُهُمْ وَ إذا قاموا إلَی الصَّلاةِ قاموا کُسالی یُراؤُنَ النّاسَ وَ لا یَذْکُرونَ اللّهَ إلاَّ قَلیلاً (142)
مُذَبْذَبینَ بَیْنَ ذلِکَ لا إلی هؤُلاءِ وَ لا إلی هؤُلاءِ وَ مَنْ یُضْلِلِ اللّهُ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ سَبیلاً (143)
به یقین منافقان (تصور میکنند) فریب می‌دهند الله را، در حالی که او آنها را می‌فریبد و هنگامی که به پا خیزند به سوی نماز، به پا خیزند به کسالت، ریا کاری میکنند برای مردم مردم و یاد نمی‌آورند الله را مگر اندکی. (142) دو دل هستند بین آن، نه به سوی آنها هستند و نه به سوی ایشان و کسی را که گمراه می‌گذارد الله، پس هرگز نمییابی برای او راهی. (143)
منافقان با خدا فریبکاری میکنند و خدا [سزای] فریب دهنده آنهاست و چون بنماز خیزند، بملالت خیزند، با مردم ریا کنند و خدا را جز اندکی یاد نکنند. (142) میان دو گروه، سرگردانند، نه با آنگروهند نه با این گروه و هر که خدایش گمراه کند برای او راهی نمییابی. (143)
منافقان، با خدا نیرنگ میکنند، و حال آنکه او با آنان نیرنگ خواهد کرد و چون به نماز ایستند با کسالت برخیزند. با مردم ریا میکنند و خدا را جز اندکی یاد نمیکنند. (142) میان آن [دو گروه] دو دلند نه با اینانند و نه با آنان. و هر که را خدا گمراه کند، هرگز راهی برای [نجات] او نخواهی یافت. (143)
مسلیما منافقان با خدا فریبکاری میکنند حال آنکه خدا فریبدهنده آنهاست (کیفر فریبشان را به خودشان بازمیگرداند)، و چون به نماز برخیزند با کسالت برمیخیزند با مردم ریاکاری میکنند و خدا را جز اندکی به یاد نمی‌آورند. (142) آنها در این میان (میان مؤمنان و کافران قلبا یا عملا) متردیدند، نه (یکسره) به سوی اینان و نه (یکسره) به سوی آنانند. و کسی را که خدا در گمراهیش رها کند هرگز برای او راهی نخواهی یافت. (143)