فَما لَکُمْ فی الْمُنافِقینَ فِئَتَیْنِ وَ اللّهُ أرْکَسَهُمْ بِما کَسَبوا أ تُریدونَ أنْ تَهْدوا مَنْ أضَلَّ اللّهُ وَ مَنْ یُضْلِلِ اللّهُ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ سَبیلاً (۸۸)
وَدّوا لَوْ تَکْفُرونَ کَما کَفَروا فَتَکونونَ سَواءً فَلا تَتَّخِذوا مِنْهُمْ أوْلیاءَ حَتَّی یُهاجِروا فی سَبیلِ اللّهِ فَإنْ تَوَلَّوْا فَخُذوهُمْ وَ اقْتُلوهُمْ حَیْثُ وَجَدْتُموهُمْ وَ لا تَتَّخِذوا مِنْهُمْ وَلیّاً وَ لا نَصیراً (۸۹)
إلاَّ الَّذینَ یَصِلونَ إلی قَوْمٍ بَیْنَکُمْ وَ بَیْنَهُمْ میثاقٌ أوْ جاؤُکُمْ حَصِرَتْ صُدورُهُمْ أنْ یُقاتِلوکُمْ أوْ یُقاتِلوا قَوْمَهُمْ وَ لَوْ شاءَ اللّهُ لَسَلَّطَهُمْ عَلَیْکُمْ فَلَقاتَلوکُمْ فَإنِ اعْتَزَلوکُمْ فَلَمْ یُقاتِلوکُمْ وَ ألْقَوْا إلَیْکُمُ السَّلَمَ فَما جَعَلَ اللّهُ لَکُمْ عَلَیْهِمْ سَبیلاً (۹۰)
پس چه شده شما را در منافقان (که) دو گروه شده‌اید؟! در حالی که الله سرنگون کند آنها را به آنچه کسب کردند. آیا میخواهید که هدایت کنید کسی را که گمراه گذاشته است الله، در حالی که کسی که گمراه گذاشته الله، پس هرگز نمی‌یابی برای او راهی. (۸۸) دوست دارند اگر کفر بورزید همان‌گونه که کفر ورزیدند، پس باشید برابر، پس نگیرید از آنها دوستانی تا مهاجرت کنند در راه الله. پس روی گرداندند، پس بگیرید آنها را و بکشیدشان هر جا یافتیدشان و نگیرید از آنها دوستی و نه یاری‌کننده‌ای. (۸۹) مگر کسانی که وصل شوند به سوی گروهی که بین شما و بین آنها عهد محکمی است، یا بیایند شما را (در حالی که) به تنگ آمده سینه‌هایشان که کارزار کنند شما را، یا کارزار کنند قومشان را و اگر اراده می‌کرد الله قطعاً مسلط می‌کرد آنها را بر شما، پس قطعاً کارزار کنند شما را. پس اگر کناره گرفتند شما را، پس کارزار نکردند شما را و القا کردند به سوی شما سلامت را (یعنی از در آشتی در آمدند)، پس قرار نداد الله برای شما بر (ضد) آنها راهی. (۹۰)
چرا در باره منافقان که خدا بسبب اعمالشان سرنگونشان کرده دو گروه شده‌اید، مگر میخواهید کسی را که خدا گمراه کرده هدایت کنید! هر که را خدا گمراه کند راهی برای او نخواهی یافت. (۸۸) دوست دارند شما نیز کافر شوید، چنانکه آنها کافر شده‌اند و یکسان باشید، از آنها دوست مگیرید تا در راه خدا مهاجرت کنند. اگر پشت بکردند هر کجا یافتیدشان بگیریدشان و بکشیدشان و از آنها دوست و یاور مگیرید. (۸۹) مگر آنکسان که بقومی پیوستهاند که میان شما و آنها پیمانی هست، یا پیش شما آمدهاند و حوصله ایشان از پیکار با شما یا پیکار با قومشان تنگ شده، اگر خدا میخواست بر شما تسلطشان میداد و با شما پیکار میکردند اگر از شما کناره گرفتند و با شما پیکار نکردند و اطاعت عرضه کردند، خدا برای شما بر ضد آنها راهی نگذاشته است. (۹۰)
شما را چه شده است که در باره منافقان، دو دسته شده‌اید؟ با اینکه خدا آنان را به [سزای] آنچه انجام دادهاند سرنگون کرده است. آیا میخواهید کسی را که خدا در گمراهیاش وانهاده است به راه آورید؟ و حال آنکه هر که را خدا در گمراهیاش وانهد هرگز راهی برای [هدایت] او نخواهی یافت. (۸۸) همان گونه که خودشان کافر شده‌اند، آرزو دارند [که شما نیز] کافر شوید، تا با هم برابر باشید. پس زنهار، از میان ایشان برای خود، دوستانی اختیار مکنید تا آنکه در راه خدا هجرت کنند. پس اگر روی برتافتند، هر کجا آنان را یافتید به اسارت بگیرید و بکشیدشان و از ایشان یار و یاوری برای خود مگیرید. (۸۹) مگر کسانی که با گروهی که میان شما و میان آنان پیمانی است، پیوند داشته باشند، یا نزد شما بیایند در حالی که سینه آنان از جنگیدن با شما یا جنگیدن با قوم خود، به تنگ آمده باشد. و اگر خدا میخواست، قطعا آنان را بر شما چیره می‌کرد و حتما با شما میجنگیدند. پس اگر از شما کنارهگیری کردند و با شما نجنگیدند و با شما طرح صلح افکندند، [دیگر] خدا برای شما راهی [برای تجاوز] بر آنان قرار نداده است. (۹۰)
پس شما را چه شده که درباره منافقین دو گروه شده‌اید (گروهی طرفدار و گروهی مخالف آنان) در حالی که خدا آنها را به کیفر دستاوردشان به حالت کفر و گمراهی در آورده و قلبشان را واژگون نموده! آیا میخواهید کسی را که خداوند در گمراهی خود رها کرده هدایت کنید؟! و کسی را که خدا در گمراهی خود رها کند هرگز برای او راهی (به سوی صلاح) نمی‌یابی. (۸۸) (این آیه درباره کفار اهل کتاب و منافقان است که در میان خویشان و دوستان مشرک خود بودند،) آنان دوست دارند همان گونه که خود کافر شده‌اند شما هم کافر شوید تا با هم یکسان باشید. پس هرگز از آنها دوستان و سرپرستانی نگیرید تا آنکه در راه خدا (و برای اثبات پذیرش دین به دیار اسلام) مهاجرت کنند، پس اگر (از این امر) روی برتافتند آنها را (همانند مشرکان) هر کجا یافتید بگیرید و بکشید، و هرگز از آنان دوست و یاوری نگیرید. (۸۹) مگر آنان که به گروهی که میان شما و آنها پیمانی برقرار است بپیوندند یا به نزد شما بیایند در حالی که سینه‌هایشان از جنگیدن با شما یا با طائفه خود به تنگ آمده باشد. و اگر خدا میخواست مسلیما آنها را بر شما مسلط مینمود و حتما با شما میجنگیدند. (۹۰)
