سوره آل عمران – آیه ۱۵۵ و ۱۵۶

به یقین کسانی که روی برگرداندند از شما زمانی (که) ملاقات کردند دو جمعیت، این است و جز این نیست که لغزانید آن‌ها را شیطان به بعضی از آن‌چه کسب کردند و قطعاً به تحقیق عفو کرد الله از آن‌ها، به یقین الله بسیار پوشش‌دهنده بسیار بردبار است. (۱۵۵) ای کسانی که ایمان آورده‌اید! نباشید مانند کسانی که کفر ورزیدند و گفتند برای برادرانشان هنگامی که سفر کردند در زمین یا بودند رزمنده: «اگر بودید نزد ما نمی‌مردند یا به قتل نمی‌رسیدند.» تا قرار دهد الله آن را حسرتی در قلب‌هایشان در حالی که الله زنده می‌کند و می‌میراند و الله به آن‌چه عمل می‌کنید همیشه بینا است. (۱۵۶)

کسانی از شما که روز تلاقی دو گروه، پشت بکردند جز این نبود که شیطان بسبب پاره‏ای بدها که کرده بودند، بگناهشان کشید، خدا از آنها در گذشت که خدا آمرزگار است و بردبار. (۱۵۵) شما که ایمان دارید! مانند آنکسان مباشید که کفر ورزیدند و در باره برادران خویش که زمین میسپردند یا جنگاوران بودند گفتند: اگر نزد ما بودند، نه میمردند و نه کشته میشدند، تا خدا این را در دلهایشان حسرتی کند، خداست که زنده میدارد و میمیراند و خدا به آنچه میکنید بیناست. (۱۵۶)

روزی که دو گروه [در احد] با هم رویاروی شدند، کسانی که از میان شما [به دشمن‏] پشت کردند، در حقیقت جز این نبود که به سبب پاره‏ای از آنچه [از گناه‏] حاصل کرده بودند، شیطان آنان را بلغزانید. و قطعا خدا از ایشان درگذشت زیرا خدا آمرزگار بردبار است. (۱۵۵) ای کسانی که ایمان آورده‏اید، همچون کسانی نباشید که کفر ورزیدند و به برادرانشان- هنگامی که به سفر رفته [و در سفر مردند] و یا جهادگر شدند [و کشته شدند]، گفتند: «اگر نزد ما [مانده‏] بودند، نمی‏مردند و کشته نمی‏شدند.» [شما چنین سخنانی مگویید] تا خدا آن را در دلهایشان حسرتی قرار دهد. و خدا [ست که‏] زنده می‏کند و می‏میراند، و خدا [ست که‏] به آنچه می‏کنید بیناست. (۱۵۶)

البته کسانی از شما که در (جنگ احد) روزی که دو گروه با هم برخورد کردند به دشمن پشت کردند جز این نیست که شیطان آنها را به سبب برخی از گناهانی که کسب کرده بودند بلغزانید، و البته خداوند از آنها درگذشت، که خداوند بسیار آمرزنده و بردبار است. (۱۵۵) ای کسانی که ایمان آورده‏اید، همانند کسانی نباشید که کفر ورزیدند و درباره برادرانشان، هنگامی که آنها مسافرت کردند (و در سفر مردند) و یا رزمنده بودند (و شهید گشتند) گفتند: اگر در نزد ما مانده بودند نمی‏مردند و کشته نمی‏شدند! (بگذارید) تا خداوند این (عقیده و گفتار) را حسرتی در دل‏های آنان قرار دهد. و خداست که زنده می‏کند و می‏میراند، و خدا به آنچه می‏کنید بیناست. (۱۵۶)