وَ الَّذینَ یُتَوَفَّوْنَ مِنْکُمْ وَ یَذَرونَ أزْواجاً یَتَرَبَّصْنَ بِأنْفُسِهِنَّ أرْبَعَةَ أشْهُرٍ وَ عَشْراً فَإذا بَلَغْنَ أجَلَهُنَّ فَلا جُناحَ عَلَیْکُمْ فیما فَعَلْنَ فی أنْفُسِهِنَّ بِالْمَعْروفِ وَ اللّهُ بِما تَعْمَلونَ خَبیرٌ (۲۳۴)
و کسانی که فوت میکنند از شما و وامیگذارند همسرانی، (آن زنان) انتظار دارند به خودشان چهار ماه و ده (روز)، پس هنگامی که به انتها رسید مهلتشان، پس نیست گناهی بر شما به آنچه عمل میکنند بر خودشان به شایستگی و الله به آنچه انجام میدهید، کاملاً با خبر است. (۲۳۴)
کسانی، از شما، که بمیرند و همسرانی بجا گذارند، زنان، چهار ماه و ده روز بانتظار بمانند و چون بمدت خویش رسیدند، آنچه بشایستگی در باره خود کنند، گناهی بر شما نیست. که خدا از آنچه میکنید آگاه است. (۲۳۴)
و کسانی از شما که میمیرند و همسرانی بر جای میگذارند، [همسران] چهار ماه و ده روز انتظار میبرند پس هر گاه عده خود را به پایان رساندند، در آنچه آنان به نحو پسندیده درباره خود انجام دهند، گناهی بر شما نیست، و خداوند به آنچه انجام میدهید آگاه است. (۲۳۴)
و کسانی از شما که قبض روح میشوند و همسرانی باقی میگذارند، آنها خودشان را چهار ماه و ده روز (به عنوان عدیه وفات) در انتظار نگه میدارند و چون به پایان مدت خود رسیدند پس در آنچه درباره خودشان به نیکی و معروف انجام دهند (انتخاب همسر یا ترک آن) بر شما (حکیام جامعه یا مسلمین) گناهی نیست، و خدا از آنچه میکنید آگاه است. (۲۳۴)
کتابخانه موسسه حکمت اسلامی احتجاج