حدیث ۱۲۶۲

(۱۲۶۲) الکافی (۱۰۸۹۰): حُمَیْدٌ عَنِ ابْنِ سَماعَةَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أبی‌حَمْزَةَ عَنْ أبی‌أیّوبَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قالَ: «جاءَتِ امْرَأةٌ إلَی أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام تَسْتَفْتیهِ فی الْمَبیتِ فی غَیْرِ بَیْتِها وَ قَدْ ماتَ زَوْجُها. فَقالَ: «إنَّ أهْلَ الْجاهِلیَّةِ کانَ إذا ماتَ زَوْجُ الْمَرْأةِ، أحَدَّتْ عَلَیْهِ امْرَأتُهُ اثْنَیْ عَشَرَ شَهْراً، فَلَمّا بَعَثَ اللهُ مُحَمَّداً صلی‌الله‌علیه‌وآله، رَحِمَ ضَعْفَهُنَّ فَجَعَلَ عِدَّتَهُنَّ أرْبَعَةَ أشْهُرٍ وَ عَشْراً وَ أنْتُنَّ لا تَصْبِرْنَ عَلَی هَذا.»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از حمید بن زیاد از حسن بن محمد بن سماعه از محمد بن ابی‌حمزه از ابوایوب الخزاز از محمد بن مسلم روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: موثق.

محمد بن مسلم روایت کرد: «زنی که شوهرش مرده بود، نزد ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام آمد تا درباره بیتوته کردن در غیر خانه خودش استفتا کند. پس فرمودند: «به یقین اهل جاهلیت هنگامی که شوهر زنی می‌مرد، همسرش برای او دوازده ماه نوحه‌سرایی می‌کرد، پس هنگامی که محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله مبعوث شد، بر ضعف ایشان رحم کرد و عده آن‌ها را چهار ماه ده (روز) قرار داد و شما بر این هم صبر ندارید.»»