وَ قالوا اتَّخَذَ اللّهُ وَلَداً سُبْحانَهُ بَلْ لَهُ ما فی السَّماواتِ وَ الْأرْضِ کُلٌّ لَهُ قانِتونَ (۱۱۶)
و (بعضی از اهل کتاب) گفتند: «گرفته است الله فرزندی.» منزه است او (از این کار)، بلکه برای او است آنچه در آسمانها و زمین است (که) همه برای او مطیعان خاضع هستند. (۱۱۶)
گویند خدا فرزندی گرفت، پاک است او، هر چه در آسمانها و زمین هست از اوست و همه فرمانبران اویند (۱۱۶)
و گفتند: «خداوند فرزندی برای خود اختیار کرده است.» او منزه است. بلکه هر چه در آسمانها و زمین است، از آن اوست، [و] همه فرمانپذیر اویند. (۱۱۶)
و (اهل کتاب) گفتند: خداوند فرزندی اتخاذ کرده! منزه است او، بلکه آنچه در آسمانها و زمین است ملک حقیقی اوست، (چرا که خلق و حفظ و تدبیر و فانی کردن آنها به دست اوست) همه در برابر او تسلیماند (پس مملوک چگونه، فرزند میشود و چه نیازی به آن دارد). (۱۱۶)
کتابخانه موسسه حکمت اسلامی احتجاج