سوره بقره – آیه 256 و 257

نیست کراهتی در دین. به تحقیق آشکار شد هدایت از هلاکت. پس کسی که کفر می‌ورزد به طاغوت و ایمان می‌آورد به الله، پس به تحقیق تمسک یافته به دستاویز مطمئن‌تر (که) هرگز نیست گسستی بر آن و الله بسیار شنوای همیشه عالم است. (256) الله سرپرست کسانی است که ایمان آورده‌اند، خارج می‌کند آن‌ها را از ظلمات به سوی نور در حالی که کسانی کفر ورزیدند، سرپرستشان طاغوت است. خارج می‌کند آن‌ها را از نور به سوی ظلمات. آن‌ها هم‌نشینان آتش هستند. آن‌ها در آن جاودانه هستند. (257)

اکراه در این دین نیست که کمال از ضلال عیان شده، هر که انکار طغیانگر کند و بخدا ایمان آرد، بدستاویزی محکم چنگ زده که گسستنی نیست، و خدا شنوا و داناست. (256) خدا کارساز کسانیست که ایمان آورده‏اند و از ظلمات بنورشان میبرد. کسانیکه کافر شده‏اند، یارانشان طغیانگرانند که از نور به ظلماتشان میبرند، آنها جهنمیانند و، خودشان، در آن جاودانند. (257)

در دین هیچ اجباری نیست. و راه از بیراهه بخوبی آشکار شده است. پس هر کس به طاغوت کفر ورزد، و به خدا ایمان آورد، به یقین، به دستاویزی استوار، که آن را گسستن نیست، چنگ زده است. و خداوند شنوای داناست. (256) خداوند سرور کسانی است که ایمان آورده‏اند. آنان را از تاریکیها به سوی روشنایی به در می‏برد. و [لی‏] کسانی که کفر ورزیده‏اند، سرورانشان [همان عصیانگران‏] طاغوتند، که آنان را از روشنایی به سوی تاریکیها به در می‏برند. آنان اهل آتشند که خود، در آن جاودانند. (257)

در (اصول اعتقادات) دین اکراه نیست (زیرا اذعان و باورهای باطنی اکراه‏پذیر نیست بلکه تابع دلیل و برهان است، و) بی‏تردید راه هدایت از گمراهی (به واسطه این قرآن) روشن شده است، پس هر که به طغیانگر (شیطان و پیروانش) کفر ورزد و به خدا ایمان آورد حقیا که به دستگیره محکم چنگ زده که گسستن ندارد، و خداوند شنوا و داناست. (256) خداوند دوست و سرپرست کسانی است که ایمان آورده‏اند، آنها را از تاریکی‏ها (ی جهل و کفر و فسق) به سوی نور (علم و ایمان و تقوا) بیرون می‏برد، و کسانی که کفر ورزیدند سرپرستان آنها طغیانگرانند که آنها را از نور (هدایت) به سوی تاریکی‏ها (ی گمراهی) بیرون می‏برند. آنها اهل آتشند که در آنجا جاودانند. (257)