حدیث ۱۴۱۲
(۱۴۱۲) البصائر (ج ۱، ص ۴۱۳) و مختصر البصائر (ص ۲۵۸): حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ عیسَی وَ یعْقوبُ بْنُ یزیدَ وَ غَیرُهُما عَنِ ابْنِ مَحْبوبٍ عَنِ ابْنِ إسْحاقَ بْنِ غالِبٍ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «مَضَی رَسولُ اللهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله وَ خَلَّفَ فی أُمَّتِهِ کِتابَ اللهِ وَ وَصیَّهُ عَلیَّ بْنَ أبی‌طالِبٍ علیه‌السلام وَ أمیرَالْمُؤْمِنینَ وَ إمامَ الْمُتَّقینَ وَ حَبْلَ اللهِ الْمَتینَ وَ العروة [عُرْوَتَهُ] الْوُثْقَی الَّتی لا انْفِصامَ لَها وَ عَهْدَهُ الْمُؤَکَّدَ. صاحِبانِ مُؤْتَلِفانِ، یَشْهَدُ کُلُّ واحِدٍ لِصاحِبِهِ بِتَصْدیقٍ …»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
محمد بن حسن الصفار این حدیث را از محمد بن عیسی بن عبید و یعقوب بن یزید و غیر این دو از حسن بن محبوب از اسحاق بن غالب روایت کرده است که هر چند ابن عبید از ثقات مشروطی است و غیرهما، ابتداء مجهول هستند، اما یعقوب بن یزید که از ثقات درجه یک است، در عرض این‌ها و سایرین هم از ثقات درجه یک هستند.
حسن بن سلیمان الحلی نیز این حدیث را از کتاب سعد بن عبدالله القمی از احمد و عبدالله، فرزندان محمد بن عیسی و محمد بن حسین بن ابی‌الخطاب و یعقوب بن یزید و محمد بن عیسی بن عبید از حسن بن محبوب به باقی سند روایت کرده است.
ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام در خطبه‌ای طولانی که از ایشان است، فرمودند: «رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله درگذشتند و در امتشان، کتاب الله و وصیشان علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام و امیر مؤمنین و پیشوای باتقوایان و ریسمان استوار الله و مطمئن‌ترین دست‌آویز را که گسستنی در آن نیست و پیمان تأکید شده او را جانشین قرار دادند. دو هم‌صحبت صمیمی، هر کدام از آن دو، برای هم‌صحبتش شهادت به صداقت می‌دهد …»
