سوره نساء – آیه 49 و 50

آیا ننگریستی به سوی کسانی که به پاکیزگی جلوه می‌دهند خودشان را؟! بلکه الله به پاکیزگی می‌ستاید هر که را اراده می‌کند و ظلم نمی‌بینند، (به اندازه) نخ روی هسته خرما. (49) نگاه کن چگونه دروغ جعل می‌کنند بر الله دروغی و کفایت کند به آن گناهی آشکار. (50)

مگر آنکسان را نمی‏بینی که خویشتن را به پاکخویی یاد کنند و بقدر نخ هسته خرمایی ستم نه بینند (49) بنگر چگونه در باره خدا دروغ میسازند! و همین بس گناهی آشکار است (50)

آیا به کسانی که خویشتن را پاک می‏شمارند ننگریسته‏ای؟ [چنین نیست،] بلکه خداست که هر که را بخواهد پاک می‏گرداند، و به قدر نخ روی هسته خرمایی ستم نمی‏بینند. (49) ببین چگونه بر خدا دروغ می‏بندند. و بس است که این، یک گناه آشکار باشد. (50)

آیا ننگریستی به کسانی که خود را به پاکی می‏ستایند؟! (بشر را نرسد که خودستایی کند) بلکه خداست که هر که را بخواهد به پاکی می‏ستاید و (اگر خدا آنان را نستاید و بر ستایش خودشان هم عذاب نماید) به اندازه نخ روی هسته خرما هم به آنها ستم نخواهد گشت. (49) بنگر چگونه بر خداوند (به خودستایی و ادعای فرزندی او) دروغ می‏بندند، و همین کافی است که گناهی آشکار باشد. (50)