سوره ابراهیم – آیه 44

وَ أنْذِرِ النّاسَ یَوْمَ یَأْتیهِمُ الْعَذابُ فَیَقولُ الَّذینَ ظَلَموا رَبَّنا أخِّرْنا إلی أجَلٍ قَریبٍ نُجِبْ دَعْوَتَکَ وَ نَتَّبِعِ الرُّسُلَ أ وَ لَمْ تَکونوا أقْسَمْتُمْ مِنْ قَبْلُ ما لَکُمْ مِنْ زَوالٍ (44)

و هشدار ده مردم را (از) زمانی که می‌آید آن‌ها را عذاب. پس می‌گویند کسانی که ظلم کرده‌اند: «پروردگارا! تأخیر انداز ما را به سوی مهلتی نزدیک تا اجابت کنیم دعوت تو را و تبعیت نماییم رسولان را.» (پاسخ داده شود:)«آیا نبود که قسم می‌خوردید از قبل که نیست برای شما از زوال؟» (44)

بترسان کسان را از روزی که عذاب موعود بیایدشان و آنها که ستم کرده‏اند گویند: پروردگارا! ما را تا مدتی نزدیک باز پس بر تا دعوت تو را اجابت کنیم و پیرو پیمبران شویم. مگر شما نبودید که پیش از این قسم خوردید که زوال ندارید (44)

و مردم را از روزی که عذاب بر آنان می‏آید بترسان. پس آنان که ستم کرده‏اند می‏گویند: «پروردگارا، ما را تا چندی مهلت بخش تا دعوت تو را پاسخ گوییم و از فرستادگان [تو] پیروی کنیم.» [به آنان گفته می‏شود:] «مگر شما پیش از این سوگند نمی‏خوردید که شما را فنایی نیست؟ (44)

و مردم را بیم ده از روزی که عذاب بر آنها فرا رسد، پس کسانی که ستم کرده‏اند گویند: پروردگارا، تا مدت کمی (عذاب) ما را به تأخیر بینداز تا دعوت تو را بپذیریم و از فرستادگانت پیروی کنیم. (به آن‌ها گفته می‌شود) آیا شما نبودید که پیش از این سوگند می‌خورید که ما را هیچ زوال و فنایی نیست؟! (44)

فهرست مطالب

باز کردن همه | بستن همه