سوره حجر – آیه 39 و 40
قالَ رَبِّ بِما أغْوَیْتَنی لَأُزَیِّنَنَّ لَهُمْ فی الْأرْضِ وَ لَأُغْویَنَّهُمْ أجْمَعینَ (39) إلاَّ عِبادَکَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصینَ (40)
گفت: «پروردگارا! به واسطه آنچه هلاک کردی مرا، قطعاً زینت میدهم برای آنها در زمین و قطعاً هلاک میکنم آنها را همگی. (39) مگر بندگان تو را از آنها که خالصشدگان هستند.» (40)
گفت پروردگارا بسبب آن گمراهی که نصیب من کردی، زمین را در نظرشان بیارایم و همگیشانرا گمراه کنم (39) مگر آنها که بندگان اخلاصمند تواند (40)
گفت: «پروردگارا، به سبب آنکه مرا گمراه ساختی، من [هم گناهانشان را] در زمین برایشان میآرایم و همه را گمراه خواهم ساخت، (39) مگر بندگان خالص تو از میان آنان را.» (40)
گفت: پروردگارا، بدان سبب که مرا (به طرد از حضورت) به گمراهی افکندی من نیز در روی زمین (همه کارهای زشت را) برای آنها آراسته خواهم کرد و همه آنها را گمراه خواهم نمود. (39) مگر آن بندگانت را از میان آنها که (به واسطه شمول رحمتت) برگزیدهای. (40)