سوره حجر – آیه ۴۱ و ۴۲

گفت: «این راه …» (۴۱) به یقین بندگان مرا نیست برای تو بر آن‌ها تسلطی، مگر کسی که تبعیت کند تو را از هلاک‌شوندگان (۴۲)

گفت: اخلاصمندی راهی است که مستقیم بمن میرسد (۴۱) ترا بر بندگان [خاص‏] من تسلط نباشد مگر گمراهانی که پیرویت کنند (۴۲)

فرمود: «این راهی است راست [که‏] به سوی من [منتهی می‏شود]. (۴۱) در حقیقت، تو را بر بندگان من تسلطی نیست، مگر کسانی از گمراهان که تو را پیروی کنند، (۴۲)

(ابلیس ادعا کرد جز اندکی از آنها را از هدایت اختیاری خارج و به قهر اغوا خواهم کرد) خدا گفت: این (قرار دادن آنها در راه هدایت و ضلالت اختیاری) راهی است مستقیم بر عهده من (و از هر قدرتی خارج است). (۴۱) و به یقین تو را بر بندگان من تسلیطی نیست (آنها همیشه در انتخاب راه مختارند) جز کسانی از گمراهان که به کلی پیرو تو شوند. (۴۲)