سوره هود – آیه 64
وَ یا قَوْمِ هذِهِ ناقَةُ اللّهِ لَکُمْ آیَةً فَذَروها تَأْکُلْ فی أرْضِ اللّهِ وَ لا تَمَسّوها بِسوءٍ فَیَأْخُذَکُمْ عَذابٌ قَریبٌ (64)
و ای قوم من! این ماده شتر الله است، برای شما نشانه‌ای خاص، پس وا گذارید آن را بخورد در زمین الله و دست نزنید او را به بدی، پس می‌گیرد شما را عذابی نزدیک». (64)
ای قوم! این شتر خداست که برای شما آیتی است، بگذاریدش در زمین خدا بچرد و بدی باو نرسانید که عذابی نزدیک شما را بگیرد (64)
«و ای قوم من، این ماده شتر خداست که برای شما پدیدهای شگرف است. پس بگذارید او در زمین خدا بخورد و آسیبش مرسانید که شما را عذابی زودرس فرو می‌گیرد.» (64)
و ای قوم من، این شتر ماده خداوند است (که به اراده او از میان سنگ دفعتا پدید آمده) در حالی که برای شما آیه و معجزهای (از توحید او و نبوت من) است پس آن را رها کنید در روی زمین خدا بخورد و آسیبی به ان نرسانید، که شما را عذابی نزدیک فرا گیرد. (64)