سوره انفال – آیه 26
وَ اذْکُروا إذْ أنْتُمْ قَلیلٌ مُسْتَضْعَفونَ فی الْأرْضِ تَخافونَ أنْ یَتَخَطَّفَکُمُ النّاسُ فَآواکُمْ وَ أیَّدَکُمْ بِنَصْرِهِ وَ رَزَقَکُمْ مِنَ الطَّیِّباتِ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرونَ (26)
و یاد آورید هنگامی را که شما اندک مستضعفان در زمین بودید، خوف میداشتید که بربایند مردم شما را، پس پناه داد شما را و پشتیبانی کرد شما را به یاریش و روزی داد شما را از پاکیزهها، باشد که شکرگزاری کنید. (26)
بیاد آرید وقتی را که اندک بودید و بیچارگان این سرزمین، و بیم داشتید که کسان بربایندتان، و خدا پنا- هتان داد و بنصرت خویش نیرومندتان کرد و از چیزهای پاکیزه روز- یتان داد، شاید سپاس دارید (26)
و به یاد آورید هنگامی را که شما در زمین، گروهی اندک و مستضعف بودید. می ترسیدید مردم شما را بربایند، پس [خدا] به شما پناه داد و شما را به یاری خود نیرومند گردانید و از چیزهای پاک به شما روزی داد، باشد که سپاسگزاری کنید. (26)
و (به یاد آرید) هنگامی که شما اندک و مستضعف در روی زمین بودید، همواره میترسیدید که مردم (قریش و کفار دیگر) شما را (از این سرزمین) بربایند پس خداوند شما را جای داد و با یاری خود تقویتتان نمود و از پاکیزهها (ی نعمتهای دنیا) روزی شما کرد، باشد که سپاسگزارید. (26)