سوره اعراف – آیه 160
وَ قَطَّعْناهُمُ اثْنَتَیْ عَشْرَةَ أسْباطاً أُمَماً وَ أوْحَیْنا إلی موسی إذِ اسْتَسْقاهُ قَوْمُهُ أنِ اضْرِبْ بِعَصاکَ الْحَجَرَ فَانْبَجَسَتْ مِنْهُ اثْنَتا عَشْرَةَ عَیْناً قَدْ عَلِمَ کُلُّ أُناسٍ مَشْرَبَهُمْ وَ ظَلَّلْنا عَلَیْهِمُ الْغَمامَ وَ أنْزَلْنا عَلَیْهِمُ الْمَنَّ وَ السَّلْوی کُلوا مِنْ طَیِّباتِ ما رَزَقْناکُمْ وَ ما ظَلَمونا وَ لکِنْ کانوا أنْفُسَهُمْ یَظْلِمونَ (160)
و تقطیع نمودیم آنها را دوازده عشیره امتها و وحی کردیم به سوی موسی هنگامی که طلب آب کرد او قومش را که بزن به عصایت دریا را، پس جوشید از آن دوازده چشمه، به تحقیق دانست هر گروهی آبشخورشان را و سایه افکندیم بر آنها ابرها را و نازل کردیم بر آنها «من» و «سلوی» را، بخورید از پاکیزهها آنچه روزی دادیم شما را و ظلم نکنید، ولیکن ظلم میکردند خودشان را. (160)
بدوازده سبط، گروه، تقسیمشان کردیم. و چون قوم موسی از او آب خواستند بدو وحی کردیم که عصای خود را باین سنگ زن و از آن دوازده چشمه بشکافت و هر گروهی، آبشخور خویش را بدانست و ابر را سایبانشان کردیم و ترنجبین و مرغ بریان بر آنها نازل کردیم. از چیزهای پاکیزه که روزیتان کردهایم بخورید، [با کفران نعمت] بما ستم نکردند بلکه بخویشتن ستم میکردند (160)
و آنان را به دوازده عشیره که هر یک امتی بودند تقسیم کردیم، و به موسی- وقتی قومش از او آب خواستند- وحی کردیم که با عصایت بر آن تخته سنگ بزن. پس، از آن، دوازده چشمه جوشید. هر گروهی آبشخور خود را بشناخت و ابر را بر فراز آنان سایبان کردیم، و گزانگبین و بلدرچین بر ایشان فرو فرستادیم. از چیزهای پاکیزهای که روزیتان کردهایم بخورید. و بر ما ستم نکردند، لیکن بر خودشان ستم میکردند. (160)
و آنها را به دوازده قبیله از نوادگان (یعقوب) که هر یک امتی بود تقسیم کردیم، و به موسی هنگامی که قومش از وی آب طلبیدند وحی کردیم که عصای خود را بر آن سنگ (مکعیبی که از کوه طور آوردهای) بزن. پس از آن دوازده چشمه (از هر جانب چهارگانهاش سه چشمه) بجوشید، هر امتی آبشخور خود را شناختند و ابر سفید و متراکم را بر بالای سر آنها سایبان کردیم، و بر آنان ترنجبین و کبک فرو فرستادیم (و گفتیم) از روزی پاکیزهای که به شما دادهایم بخورید. و آنها (با نافرمانی خود) به ما ستم نکردند و لکن به خودشان ستم میکردند. (به آیه 57 بقره رجوع شود.) (160)