سوره هود – آیه 10
وَ لَئِنْ أذَقْناهُ نَعْماءَ بَعْدَ ضَرّاءَ مَسَّتْهُ لَیَقولَنَّ ذَهَبَ السَّیِّئاتُ عَنّی إنَّهُ لَفَرِحٌ فَخورٌ (10)
و چنانچه بچشانیم او را نعمتهای بعد از ضررها که رسیده او را، قطعاً گویند: «رفت بدیها از من»، به یقین او قطعاً شادمان فخرفروش است. (10)
و اگر او را، از پس محنتی که بدو رسیده، نعمتی دهیم، گوید بدیها از من برفته و شادمان و سر- فراز شود (10)
و اگر- پس از محنتی که به او رسیده- نعمتی به او بچشانیم حتما خواهد گفت: «گرفتاریها از من دور شد!» بیگمان، او شادمان و فخرفروش است. (10)
و اگر او را پس از سختی و پریشانیی که به او رسیده خوشی و نعمتی بچشانیم (مانند صحت و ثروت و امنیت) حتما خواهد گفت که سختیها و بلاها از من برفت (و بر نخواهد گشت)، و در آن حال سرمست و فخرفروش خواهد بود. (10)