سوره توبه – آیه 93
إنَّما السَّبیلُ عَلَی الَّذینَ یَسْتَأْذِنونَکَ وَ هُمْ أغْنیاءُ رَضوا بِأنْ یَکونوا مَعَ الْخَوالِفِ وَ طَبَعَ اللّهُ عَلی قُلوبِهِمْ فَهُمْ لا یَعْلَمونَ (93)
این است و جز این نیست که این راه بر کسانی است که طلب رخصت میکنند تو را، در حالی که آنها اغنیا هستند، راضی شدهاند به آنکه باشند با پشت سر ماندگان و مهر نهاد الله بر قلبهایشان، پس آنها نمیدانند. (93)
راه [تعرض] بر کسانی است که توانگرند و از تو اجازه میخواهند، راضی شدهاند که قرین زنان باشند، خدا بر دلهایشان مهر زده که دانستن نتوانند (93)
ایراد فقط بر کسانی است که با اینکه توانگرند از تو اجازه [ترک جهاد] میخواهند. [و به این] راضی شدهاند که با خانهنشینان باشند، و خدا بر دلهایشان مهر نهاد، در نتیجه آنان نمیفهمند. (93)
راه (مؤاخذه) تنها بر کسانی (باز) است که با آنکه بینیازند باز هم (برای ترک جهاد) از تو اذن میطلبند آنها راضی شدهاند که با به جای ماندگان (از زنان و کودکان و معلولان) باشند، و خداوند بر دلهای آنها مهر (شقاوت) نهاده، از این رو هیچ نمیدانند. (93)