سوره توبه – آیه 36
إنَّ عِدَّةَ الشُّهورِ عِنْدَ اللّهِ اثْنا عَشَرَ شَهْراً فی کِتابِ اللّهِ یَوْمَ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأرْضَ مِنْها أرْبَعَةٌ حُرُمٌ ذلِکَ الدّینُ الْقَیِّمُ فَلا تَظْلِموا فیهِنَّ أنْفُسَکُمْ وَ قاتِلوا الْمُشْرِکینَ کافَّةً کَما یُقاتِلونَکُمْ کافَّةً وَ اعْلَموا أنَّ اللّهَ مَعَ الْمُتَّقینَ (36)
به یقین تعداد ماهها نزد الله دوازده ماه است در مقرر شده الله، زمانی که خلق کرد آسمانها و زمین را، از آن چهارتا حرام است، آن است دین استوار، پس ظلم نکنید در آنها خودتان را و کارزار کنید مشرکان را همگی، همان‌گونه که کارزار میکنند شما را همگی و بدانید که الله با تقواپیشگان است. (36)
شماره ماهها نزد خدا دوازده ماه است، در مکتوب خدا آنروز که آسمانها و زمین را آفرید. از آن جمله چهار ماه حرام است، اینست روش درست. در این ماهها بخودتان ستم مکنید و با مشرکان یکسره کارزار کنید چنانکه با شما یکسره کارزار میکنند و بدانید که خدا با پرهیزگاران است (36)
در حقیقت، شماره ماهها نزد خدا، از روزی که آسمانها و زمین را آفریده، در کتاب [علم] خدا، دوازده ماه است از این [دوازده ماه]، چهار ماه، [ماه] حرام است. این است آیین استوار، پس در این [چهار ماه] بر خود ستم مکنید، و همگی با مشرکان بجنگید، چنان که آنان همگی با شما میجنگند، و بدانید که خدا با پرهیزگاران است. (36)
در حقیقت شمار ماهها (ی قمری) در نزد خداوند (در علم ازلی و لوح محفوظ او) دوازده ماه است که در کتاب خدا (جهان هستی که کتاب تکوینی است) از روزی که آسمانها و این زمین را آفریده ثابت و محقق است (و از کیفیت تنظیم کره زمین و ماه در منظومه شمسی نشأت یافته)، چهار ماه از آنها (رجب، ذی قعده، ذی حجیه و محریم) حرام است (محترم است و جنگ در آنها حرام است) این دستور آیینی است استوار و پایدار، پس در این ماهها (با شکستن حرمت آنها و جنگ با یکدیگر) بر خود ستم مکنید. و (هنگام نبرد) با همه مشرکان بجنگید همان‌گونه که آنها با همه شما میجنگند، و بدانید که خدا با پرهیزگاران است. (36)