سوره اعراف – آیه ۱۷۶

و اگر می‌خواستیم قطعاً بالا می‌بردیم او را به آن، ولیکن او جاودان ماند به سوی زمین و تبعیت کرد نفسش را، پس مثال او مانند مثل سگ است، اگر حمله کنی بر او له له می‌زند یا ترک کنی او را له له می‌زند، آن مثال قومی است که تکذیب کردند نشانه‌های خاص ما را، پس گزاش کن گزارش‌ها را، باشد که آن‌ها تفکر کنند. (۱۷۶)

اگر میخواستیم وی را بوسیله آن آیات برمیداشتیم ولی بپستی گرایید و هوس خویش را پیروی کرد. حکایت وی حکایت سگ است که اگر هجومش بری پارس کند و اگر اعتنایش نکنی پارس کند. این حکایت قومی است که آیات ما را تکذیب کردند، پس این خبرها را بخوان شاید آنها اندیشه کنند. (۱۷۶)

و اگر می‏خواستیم، قدر او را به وسیله آن [آیات‏] بالا می‏بردیم، اما او به زمین [دنیا] گرایید و از هوای نفْس خود پیروی کرد. از این رو داستانش چون داستان سگ است [که‏] اگر بر آن حمله‏ور شوی زبان از کام برآورد، و اگر آن را رها کنی [باز هم‏] زبان از کام برآورد. این، مثل آن گروهی است که آیات ما را تکذیب کردند. پس این داستان را [برای آنان‏] حکایت کن، شاید که آنان بیندیشند. (۱۷۶)

و اگر می‏خواستیم حتما (مقام) او را به وسیله آن آیات (به اجبار) بالا می‏بردیم، و لکن او (را طبق سنیت اختیار بشر در انتخاب راه، آزاد گذاشتیم و او) به پستی گرایید و دل بر زمین بست و از هوای خود پیروی نمود، پس داستان او داستان سگ تشنه یا خسته است که اگر بر او حمله بری زبان درآورد و اگر رهایش کنی باز هم زبان درآورد (این شخص را تهدید کنی یا نصیحت یکسان است). این داستان گروهی است که آیات ما را تکذیب کردند. پس این داستان را بازگو کن، باشد که بیندیشند. (۱۷۶)