سوره اعراف – آیه 100
أ وَ لَمْ یَهْدِ لِلَّذینَ یَرِثونَ الْأرْضَ مِنْ بَعْدِ أهْلِها أنْ لَوْ نَشاءُ أصَبْناهُمْ بِذُنوبِهِمْ وَ نَطْبَعُ عَلی قُلوبِهِمْ فَهُمْ لا یَسْمَعونَ (100)
آیا و هرگز هدایت نکرد برای کسانی که ارث میبرند زمین را از بعد اهل آن که اگر میخواستیم اصابت میدادیم آنها را به دنبالههایشان (نتیجه کارهایشان) و مُهر نهادیم بر قلبهایشان، پس آنها نمیشنوند. (100)
مگر برای کسانی که این سرزمین را، از پس هلاک مردمش، بمیراث بردهاند روشن نشده که اگر خواهیم سزای گناهشان را بآنها میرسانیم و بر دلهایشان مهر مینهیم تا شنیدن نتوانند (100)
مگر برای کسانی که زمین را پس از ساکنان [پیشین] آن به ارث میبرند، باز ننموده است که اگر میخواستیم آنان را به [کیفر] گناهانشان میرساندیم و بر دلهایشان مهر مینهادیم تا دیگر نشنوند. (100)
آیا کسانی را که این زمین را پس از صاحبانش به ارث میبرند این مطلب هدایت نکرد (و برایشان روشن ننمود) که اگر ما بخواهیم به آنها در برابر گناهانشان عذاب میرسانیم و بر دلهایشان مهر (شقاوت) مینهیم که دیگر (سخن حق را) نشنوند؟! (100)