وَ قالوا هذِهِ أنْعامٌ وَ حَرْثٌ حِجْرٌ لا یَطْعَمُها إلاَّ مَنْ نَشاءُ بِزَعْمِهِمْ وَ أنْعامٌ حُرِّمَتْ ظُهورُها وَ أنْعامٌ لا یَذْکُرونَ اسْمَ اللّهِ عَلَیْها افْتِراءً عَلَیْهِ سَیَجْزیهِمْ بِما کانوا یَفْتَرونَ (۱۳۸)
و گفتند: «اینها چهارپایان و کشت ممنوع است، نمیخورند آن را مگر کسانی که (ما) میخواهیم» به گمان خودشان و «(اینها) چهارپایانی هستند که حرام شده پشتهایشان (کارکشیدن از آنها) و چهارپایانی هستند که نمیبردند نشان الله را بر آن (به هنگام ذبح)»، جعل دروغی است بر او (یعنی الله)، به زودی مجازات میدهیمشان به آنچه دروغ جعل میکردند. (۱۳۸)
گویند: این حیوانات و کشت قرق است، هیچکس از آن نخورد جز آنکه ما خواهیم (این) حیواناتیست که گرده آن حرام شده و (این) حیواناتیست که نام خدا را (هنگام سواری) بر آن یاد نمیکنند، بخدا افترا میزنند و خدا سزای افترا زدنشان را خواهد داد (۱۳۸)
و به زعم خودشان گفتند: «اینها دامها و کشتزار [های] ممنوع است، که جز کسی که ما بخواهیم نباید از آن بخورد، و دامهایی است که [سوار شدن بر] پشت آنها حرام شده است.» و دامهایی [داشتند] که [هنگام ذبح] نام خدا را بر آن [ها] نمیبردند به صرف افترا بر [خدا] به زودی [خدا] آنان را به خاطر آنچه افترا میبستند جزا میدهد. (۱۳۸)
و آنها به گمان خود از روی افترا بر خدا گفتند: اینها چهارپایان و کشت و زرع ممنوعاند، کسی جز آنهایی که ما میخواهیم (خدمه بتها) نباید از آنها بخورد، و اینها چهارپایانی است که سوار شدن بر آنها حرام است، و نیز چهارپایانی (داشتند) که نام خدا را (در وقت تذکیه) بر آنها نمیبردند، به زودی (خداوند) در برابر آنچه افترا میبستند مجازاتشان خواهد کرد. (۱۳۸)



۳- باب أن النوم الغالب علی السمع ینقض الوضوء علی أی حال کان و أنه لا ینقض الوضوء شیء من الأشیاء غیر الأحداث المنصوصة 


۶- باب أن القیء و المدة و القیح و الجشاء و الضحک و القهقهة و القرقرة فی البطن لا ینقض شیء منها الوضوء 


۱۲- باب أن المذی و الوذی و الودی و الإنعاظ و النخامة و البصاق و المخاط لا ینقض شیء منها الوضوء لکن یستحب الوضوء من المذی عن شهوة 


۱۴- باب أن تقلیم الأظفار و الحلق و نتف الإبط و أخذ الشعر لا ینقض الوضوء و لکن یستحب مسح الموضع بالماء إذا کان بالحدید 


۱۷- باب أن قتل البقة و البرغوث و القملة و الذباب لا ینقض الوضوء و کذا الکذب علی الله و علی رسوله و علی الأئمة ع 


۸- باب أنه لا یجوز لأحد أن یقتل بغیر حق و لا یؤوی قاتلا و لا یدعی لغیر أبیه و لا ینتمی إلی غیر موالیه 


۱۰- باب أنه یشترط فی التوبة من القتل إقرار القاتل به و تسلیم نفسه للقصاص أو الدیة و الکفارة و هی کفارة الجمع فی العمد و مرتبة فی الخطإ 


۲۴- باب أن من قتل قصاصا فلا دیة له و لا قصاص و کذا من قتل فی حد من حدود الله و من قتل فی حدود الناس فدیته من بیت المال 


۲۵- باب أن من اطلع إلی دار لینظر عورة لأهلها فلهم منعه فإن أصر فلهم قلع عینِه إن خفی ذلک و إن لم یندفع بدون القتل جاز نقل منصفانه و استفاده شرعی از مطالب این سایت، با ذکر منبع یا بدون آن، برای همگان مجاز است - خانه ایده دیوان



