سوره نساء – آیه ۷۷

آیا ننگریستی به سوی کسانی که گفته شد به آن‌ها باز دارید دستنتان را و اقامه کنید نماز را و بپردازید زکاه را. پس آن گاه که نوشته شد بر آن‌ها کارزار، به ناگاه گروهی از آن‌ها می‌ترسیدند مردم را مانند ترسیدن الله یا شدیدتر ترسی و گفتند: «پروردگارا! برای چه نوشتی بر ما کارزار را؟! کاش تأخیر انداختی ما را به سوی مهلتی نزدیک؟!» بگو: «بهره دنیا اندک است و آخرت بهترین است برای کسی که تقوا پیشه کند و مورد ظلم قرار نمی‌گیرید (به اندازه) نخ روی هسته خرما.» (۷۷)

مگر آنکسان را ندیدی که گفته بودندشان، دستهای خویش را [از زد و خورد] باز دارید و نماز کنید و زکات دهید و هنگامی که پیکار بر آنها مقرر شد یکباره گروهی از آنها از مردم بترسیدند همانند ترس خدا یا ترسی بیشتر و گفتند پروردگارا: برای چه پیکار را بر ما مقرر کردی؟ چرا ما را تا مدتی نزدیک مهلت ندادی! بگو کالای دنیا اندکیست و آخرت برای کسی که پرهیزکار باشد نکوتر، و بقدر نخک هسته خرمایی ستم نخواهید دید. (۷۷)

آیا ندیدی کسانی را که به آنان گفته شد: « [فعلا] دست [از جنگ‏] بدارید، و نماز را برپا کنید و زکات بدهید»، و [لی‏] همین که کارزار بر آنان مقرر شد، بناگاه گروهی از آنان از مردم [مشرکان مکه‏] ترسیدند مانند ترس از خدا یا ترسی سخت‏تر. و گفتند: «پروردگارا، چرا بر ما کارزار مقرر داشتی؟ چرا ما را تا مدتی کوتاه مهلت ندادی؟» بگو: «برخورداری [از این‏] دنیا اندک، و برای کسی که تقوا پیشه کرده، آخرت بهتر است، و [در آنجا] به قدر نخ هسته خرمایی بر شما ستم نخواهد رفت.» (۷۷)

آیا ننگریستی به کسانی که به آنها (در مکه پیش از تشریع جهاد) گفته شد: دست‏های خود را (از جنگ با مشرکان) باز دارید و نماز را برپا کنید و زکات بدهید (ولی آنها به جنگ شتاب داشتند)، اما همین که (در مدینه) جنگ بر آنها نوشته و مقرر شد گروهی از آنان همانند ترس از خدا یا ترسی بیش از آن از مردم می‏ترسیدند و گفتند: پروردگارا، چرا جنگ را بر ما مقرر کردی؟! چرا ما را تا مدتی کوتاه مهلت ندادی؟! بگو: برخوردارى از دنیا اندک است، و آخرت براى تقواپیشگان بهتر است، و (در آنجا) حتى به اندازه رشته شکاف هسته خرما ستم نخواهید دید و از استحقاقتان کسر نمى‏شود (۷۷)