الحدیث ۳۴ / ۳

۳/۳۴- عنه، بإسناده عن محمد بن مسلم عن أبی‌جعفر علیه‌السلام قال: «و الله الذی صنعه الحسن بن علی علیهما السلام کان خیرا لهذه الأمة مما طلعت علیه الشمس، و الله لفیه نزلت هذه الآیة: أ لَمْ تَرَ إلَی الَّذینَ قیلَ لَهُمْ: کُفّوا أیْدیَکُمْ وَ أقیموا الصَّلاةَ وَ آتوا الزَّکاةَ؟، إنما هی طاعة الإمام فطلبوا القتال، فَلَمّا کُتِبَ عَلَیْهِمُ الْقِتالُ مع الحسین علیه‌السلام، قالوا: رَبَّنا لِمَ کَتَبْتَ عَلَیْنا الْقِتالَ؟ لَوْ لا أخَّرْتَنا و قوله: رَبَّنا أخِّرْنا إلی أجَلٍ قَریبٍ نُجِبْ دَعْوَتَکَ وَ نَتَّبِعِ الرُّسُلَ أرادوا تأخیر ذلک إلی القائم علیه‌السلام.»^[۱]
—————————————-
[۱]. همان: ۲۵۸ [نساء، ح ۱۹۶].

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام غیر معتبر است.
این حدیث در تفسیر العیاشی (ج ۱، ص ۲۵۸) به صورت مرسل روایت شده است. گفتیم که مرحوم العیاشی، متوفای ۳۲۰ هجری است و محمد بن مسلم، متوفای حدود سال ۱۵۰ هجری، یعنی حدود یک قرن و نیم بین این دو فاصله است. در نتیجه طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر نیست.

شبیه دو حدیث قبل است و حرفی بیش از آن ندارد.