سوره نساء – آیه ۶۲ و ۶۳

پس چگونه هنگامی که اصابت کند آن‌ها را مصیبتی به آن‌چه پیش فرستاده دست‌هایشان، سپس آیند تو را (در حالی که) سوگند می‌خورند به الله که می‌خواهیم مگر نیکی و موافقتی. (۶۲) آن‌ها کسانی هستند که علم دارد الله آن چه را در قلب‌هایشان است، پس اعراض کن از آن‌ها و موعظه کن آن‌ها را و بگو به آن‌ها در(باره) خودشان سخنی رسا و شیوا. (۶۳)

پس چرا وقتی بسبب کارهائی که از پیش کرده‏اند، مصیبتی بآنها رسد، پیش تو آیند و بخدا قسم یاد کنند که ما جز نیکی و توافق نمیخواستیم. (۶۲) اینان همان کسانند که خدا میداند در دلهایشان چیست؟ از آنها در گذر و پندشان ده و با آنها در باره ضمیرهایشان سخنی رسا بگوی. (۶۳)

پس چگونه، هنگامی که به [سزای‏] کار و کردار پیشینشان مصیبتی به آنان می‏رسد، نزد تو می‏آیند و به خدا سوگند می‏خورند که ما جز نیکویی و موافقت قصدی نداشتیم؟ (۶۲) اینان همان کسانند که خدا می‏داند چه در دل دارند. پس، از آنان روی برتاب، و [لی‏] پندشان ده، و با آنها سخنی رسا که در دلشان [مؤثر] افتد، بگوی. (۶۳)

پس چگونه است (حال اعتذار و رسوایی آنها) وقتی که مصیبتی به آنها به کیفر آنچه به دست خود کرده‏اند برسد، به نزد تو می‏آیند سوگند به خدا یاد می‏کنند که ما (در بردن داوری پیش کفار) جز نیکی و موافقت (بین طرفین) قصدی نداشتیم! (۶۲) آنها هستند که خداوند آنچه را که در دل‏های آنهاست (از نفاق و عناد) می‏داند پس از آنان روی بگردان (در فکر مبارزه و جنگ مباش) و آنها را پند ده و به آنها سخنی رسا و مؤثر در جانشان بگوی.(۶۳)