سوره آل عمران – آیه 172 تا 174

کسانی که اجابت کردند برای الله و رسول (او) از بعد آن چه اصابت کرد آن‌ها را آسیبی، برای کسانی که نیکی کردند از آن‌ها و تقوا پیشه کردند، اجری بسیار بزرگ است. (172) کسانی که گفتند به آن‌ها مردم: «به یقین مردم به تحقیق جمع شدند برای شما، پس بترسید آن‌ها را.» پس زیاد کرد ایشان را ایمانی. (گفتند:) «کفایت می‌کند ما را الله و خوب وکیلی است.» (173)پس بازگشتند به نعمتی از (جانب) الله و فضلی. نرسیده آن‌ها را بدی و تبعیت کردند رضای الله را و الله صاحب فضل بسیار بزرگ است. (174)

کسانی که خدا و پیمبر را پس از آن چشم زخم که بایشان رسیده بود اجابت کردند، نیکوکاران و پرهیزکارانشان، پاداشی بزرگ دارند (172) کسانیکه مردم گفتندشان مردمان برای جنگ شما گرد آمده‏اند از آنها بترسید، و ایمانشان فزون شد و گفتند: خدا ما را بس! که نیکو تکیه گاهیست (173) آنگاه با نعمت خدا و بهره‏وری بازگشتند و بدی بآنها نرسیده بود و خدا دارای کرمی است بزرگ (174)

کسانی که [در نبرد احد] پس از آنکه زخم برداشته بودند، دعوت خدا و پیامبر [او] را اجابت کردند، برای کسانی از آنان که نیکی و پرهیزگاری کردند پاداشی بزرگ است. (172) همان کسانی که [برخی از] مردم به ایشان گفتند: «مردمان برای [جنگ با] شما گرد آمده‏اند پس، از آن بترسید.» و [لی این سخن‏] بر ایمانشان افزود و گفتند: «خدا ما را بس است و نیکو حمایتگری است.» (173) پس با نعمت و بخششی از جانب خدا، [از میدان نبرد] بازگشتند، در حالی که هیچ آسیبی به آنان نرسیده بود، و هم چنان خشنودی خدا را پیروی کردند، و خداوند دارای بخششی عظیم است.(174)

کسانی که (بعد از جنگ احد، دعوت) خدا و فرستاده او را (برای تعقیب سپاه قریش) اجابت نمودند پس از آنکه زخم و جراحت بدانها رسیده بود، برای کسانی از آنها که نیکی کرده و پروا پیشه نمودند پاداشی بزرگ است. (172) همان کسانی که مردم به آنها گفتند که مردم (مکه) برای (نبرد با) شما اجتماع کرده‏اند، از آنان بترسید، اما (این خبر) بر ایمان آنان افزود و گفتند: خدا ما را کافی است و او خوب وکیلی است. (173) پس با نعمتی از جانب خداوند (صحت و عافیت) و فضلی (سود تجارتی در مسیرشان) بازگشتند در حالی که هیچ بدی و آسیبی بدانها نرسید و پیروی از خشنودی خدا نمودند، و خداوند دارای فضلی بزرگ است. (174)